Caput VII.

Fortitudinem viduis non deesse in Judith ostenditur: 0245D cujus veste ac jejuniis commemoratis, describitur ejusdem in Holophernem praeparatio. Quanta fuerit ejus castitas, atque in commentanda pia fraude sapientia: quanta etiam temperantia et sobrietas. Ad extremum demonstrato non majorem in ipsa fortitudinis 0246A quam prudentiae laudem emicare, summa ejus in tanto successu modestia declaratur.

37. Sed nec fortitudo bonae viduae deesse consuevit. Haec enim vera est fortitudo, 196 quae naturae usum, sexus infirmitatem, mentis devotione transgreditur: qualis in illa fuit, cui nomen Judith, quae viros obsidione fractos, perculsos metu, tabidos fame, sola potuit a colluvione revocare, ab hoste defendere. Ea enim, ut legimus, cum Holophernes successu multorum terribilis praeliorum, intra muros innumera virorum millia coegisset, armatis paventibus, et de extrema jam sorte tractantibus, extra murum processit: et illo praestantior exercitu, quem liberavit; et eo fortior, quem fugavit (Judith VIII, 6 et seq.) .

38. Sed ut discas maturae viduitatis affectum, seriem 0246B ipsam persequere Scripturarum. A diebus enim viri sui quibus ille defunctus est, vestem jucunditatis deposuit, moeroris assumpsit: per omnes dies intenta jejunio, sabbato tantum, et dominica sacratarumque temporibus feriarum, non refectioni indulgens, sed religioni deferens. Hoc est enim, sive manducatis, sive bibitis, in nomine Jesu Christi agenda esse omnia (I Cor. X, 31) ; ut etiam ipsa refectio corporalis sacrae religionis cultui deferatur. Diuturnis igitur moeroribus, et quotidianis roborata jejuniis sancta Judith (Judith X, 3 et seq.) quae saeculi oblectamenta non quaerit, periculi negligens, mortisque contemptu fortior; ut commenta strueret doli, vestem illam jucunditatis, qua, vivente viro, vestiri solebat, se induit: quasi placitura viro, si patriam liberaret. 0246C Sed virum alium videbat, cui placere quaerebat; illum utique, de quo dictum est: Post me venit vir, qui ante me factus est (Joan. I, 30) . Et bene conjugales pugnatura resumpsit ornatus; quia monimenta conjugii arma sunt castitatis: neque enim vidua alias aut placere posset, aut vincere.

39. Quid caetera persequamur, quod inter millia hostium casta permansit? Quid ejus sapientiam praedicemus, quod hujuscemodi est commentata consilium? Potentem elegit, ut intemperantiam a se inferioris arceret, occasionem pararet victoriae. Abstinentiae meritum, pudicitiae gratiam reservavit. Nec cibo enim, ut legimus, maculata, nec adulterio, non minorem servatae castitatis ex hostibus revexit triumphum, quam patriae liberatae (Judith XII, 1 et 0246D seq.)

40. Quid sobrietatem loquar? Temperantia enim virtus est feminarum. Inebriatis vino viris et somno sepultis abstulit vidua gladium, exeruit manum, bellatoris abscidit caput, per medias hostium acies 0247A intemerata processit (Judith XIII, 4 et seq.) Advertitis igitur quantum nocere mulieribus possit ebrietas, quando viros vina sic solvunt, ut vincantur a feminis? Esto igitur, vidua, temperans: casta primum a vino, ut possis casta esse ab adulterio. Nequaquam te ille tentabit, si vina non tentent. Nam si Judith bibisset, dormisset cum adultero. Sed quia non bibit; haud difficile ebrios exercitus, unius sobrietas et vincere potuit, et eludere.

41. Nec dexterae tantum hoc opus, sed multo major trophaea sapientiae. Nam cum manu 197 solum Holophernem vicisset, consilio omnem hostium vicit exercitum (Judith XIV, 1 et seq.) . Suspenso enim Holophernis capite, quod virorum non potuit excogitari consilio, suorum erexit animos, hostium fregit: 0247B suos pudore excitans, hostes quoque terrore percellens; eoque caesi sunt et fugati. Ita unius viduae temperantia atque sobrietas non solum naturam suam vicit, sed quod est amplius, fecit viros etiam fortiores (Judith XV, 1 et seq.) .

42. Nec his tamen elata successibus, cui utique gaudere et exsultare licebat jure victoriae, viduitatis reliquit officium: sed contemptis omnibus qui ejus nuptias ambiebant, vestem jucunditatis deposuit, viduitatis resumpsit: nec triumphorum suorum amavit ornatus, illos existimans esse meliores quibus vitia corporis, quam quibus hostium arma vincuntur (Judith XVI, 26 et seq.) .