Caput III.

0239B Redit ad Sarreptanam viduam, in qua Ecclesiae figuram exstitisse ostendit, atque Esaiae testimonio confirmat; unde colligit in illa virginibus, nuptis ac viduis exemplar esse. Conversus ad prophetam, in eo Christum quoque significatum dicit, quippe qui divina mysteria et futuram pluviae irrigationem sit pollicitus. Eodem etiam geminum Gedeonis signum refertur atque explicatur. E quibus elicit nec cujusvis esse miracula facere, et Christi incarnationem Judaeorumque abdicationem illic adumbrari.

14. Quid vero illud, ut ad superiora redeamus, quod cum in omni terra esset fames maxima; viduae tamen Deo cura non defuit, atque ad alendum ad eam propheta directus est (III Reg. XVII, 14) ? In quo cum me admoneat Dominus (Luc. IV, 25) , quod in 0239C veritate dicturus sit, ad mysterium videtur sollicitare aures. Quid enim verius Christi et 190 Ecclesiae potest esse mysterio? Non igitur otiose inter multas viduas una praefertur. Quae enim talis, ad quam tantus propheta, qui ad coelum raptus est, dirigatur, eo praesertim tempore quando clausum est coelum annis tribus et mensibus sex, cum facta esset fames magna in omni terra? Ubique ergo fames erat, et adhuc tamen haec vidua non egebat. Qui sunt hi tres anni? Ne forte illi quibus Dominus venit in terras, et fructum in ficulnea invenire non potuit, juxta quod scriptum est: Ecce anni tres sunt, ex quo veni quaerens fructum in ficulnea hac, et non invenio (Ibid., 7) .

15. Haec est profecto vidua illa, de qua dictum est: Laetare, sterilis quae non paris, erumpe et exclama, 0239D quae non parturis; quoniam multi filii desertae magis quam ejus quae habet virum (Esai. LIV, 1) . Et bene vidua, cui bene dicitur: Ignominiae et viduitatis tuae non eris memor; quia ego Dominus qui facio te (Ibid., 4, 5) . Et fortasse ideo vidua, quae amisit quidem virum, secundum corporis passionem; sed in die judicii, Filium hominis quem amisisse visa est, receptura: Tempus enim breve, inquit, dereliqui te 0240A (Ibid., 7) ; ut gloriosius scilicet fidem derelicta servaret.

16. Habent itaque omnes quod imitentur exemplum, virgines, nuptae et viduae. Et fortasse ideo Ecclesia virgo, nupta, vidua; quia unum corpus in Christo sunt. Haec igitur illa vidua est, propter quam verbi coelestis siccitas cum esset in terris, prophetae sunt destinati; erat enim vidua, quae sterilis erat, sed partum suo tempore reservabat.

17. Unde nec illius nobis videtur persona mediocris, qui aridam terram, verbi rigavit rore coelesti, clausumque coelum non humana utique potestate reseravit. Quis enim est qui coelum potest aperire, nisi Christus, cui quotidie de peccatoribus cibus, Ecclesiae cumulus congregatur? Neque enim humanae 0240B facultatis est dicere: Hydria farinae non deficiet, et vas olei non deficiet usque in diem, quo dabit Dominus pluviam super terram (III Reg. XVII, 14) . Nam licet mos sit ita praefari prophetis, tamen haec vera Dei vox est. Ideo praemissum est: Quia haec dicit Dominus (Ibid.) ; Domini enim est perpetuitatem sacramentorum spondere coelestium, et non defuturam spiritalis exsultationis gratiam polliceri, largiri munimenta vitae, fidei signacula, dona virtutum.

18. Quid est autem: Usque in illum diem, quo dabit Dominus pluviam super terram (Ibid.) ; nisi quia et descendet sicut pluvia in vellus, et sicut stillicidia stillantia super terram (Psal. LXXI, 6) ? In quo veteris mysterium reseratur historiae quo sanctus Gedeon mystici certaminis praeliator, futurae capiens insigne 0240C victoriae, spiritale sacramentum vigore mentis agnovit, pluviam illam Verbi rorem esse divini: quae primo pluit in vellus, cum terra omnis perpetuis siccitatibus aestuaret: secundo vero indicio universae terrae aream fuso imbre madefecit, cum siccitas esset in vellere (Judic. VI, 77 et seq.) .

19. Advertit enim vir praesagus futurae Ecclesiae crescentis insigne. Nam primo intra Judaeam 191 divini coepit ros sermonis humescere ( notus enim (Psal. LXXV, 2) in Judaea Deus) cum arida fidei totius orbis universa terra maneret. Sed ubi Joseph greges Deum negare coeperunt, et ausu vario immanium delictorum contrahere divinitatis offensam, tunc per omnes terras fuso imbris rore coelestis, populus Judaeorum aestu perfidiae suae coepit arescere, cum Ecclesiam 0240D sanctam ex omnibus terrarum partibus congregatam propheticae nubes et salutaris imber apostolicus irrigarent. Haec est illa pluvia non terrarum humido, non nebuloso concreta montium, sed coelestium Scripturarum salubri per totum orbem imbre diffusa.

20. Ostenditur igitur exemplo non omnium esse divinae mereri miracula potestatis, sed eorum quibus 0241A religiosae devotionis studia suffragentur: et divini eos fructu operis abdicari, qui reverentiae sunt coelestis exsortes. Ostenditur etiam in mysterio, quod ad instaurandam Ecclesiam, Dei Filius humani corporis sacramenta susceperit, abdicato populo Judaeorum, quibus consiliarius et propheta (Esai. III, 1, et seq.) , beneficiorumque adempta sunt miracula Dominicorum; eo quod civico quodam invidiae naevo in Dei Filium credere noluerunt.