De Sacramentis Libri Sex.

Liber Primus. 417

Caput Primum.—Ubi praemisit acturum se de sacramentis, quae prius explicata non oportuit, accedit ad mysterium apertionis, quam a Christo in surdi ac muti curatione signatam docet. Ibid.

Cap. II.—Unctionem athletae christiani exponit, quem ut excitet ad servandam fidem abrenuntiationis, testium quibus praesentibus ea facta est dignitatem amplificat. 419

Cap. III.—Licet fontem atque ministros tantum viderint neophyti, majora tamen esse quae non videntur ostendit. 420

Cap. IV.—Sacramenta Christianorum diviniora et priora esse quam Judaeorum. De vocis Pascha significatu. Ibid.

Cap. V.—In historia curationis Naaman virtutem aquae baptismalis significari. De Spiritus sancti descensione sub specie columbae cum Christus baptizaretur. 421

Cap. VI.—Baptisma per transitum maris Rubri nec non per diluvium fuisse praefiguratum. 423

Liber Secundus. Ibid.

Caput Primum.—Resumit explicationem diluvii, veri in eo baptismi figuram ostendens. Ibid.

1531 Cap. II.—Piscinae Probaticae ab angelo commotae, ac ei qui primus descendisset sanitatem restituentis historia, itemque paralytici ad Christum responsio edisseruntur. 425

Cap. III.—Nonnullis ex historia Naaman enarratis, alias aliquot ejusdem sacramenti figuras perstringit. 426

Cap. IV.—Alias duas baptismatis figuras, in ferro quod ad nutum Elisaei natavit, nec non in fonte edulcorato proponit Auctor. Ibid.

Cap. V.—Ad preces sacerdotis adesse Trinitatem. 427

Cap. VI.—Cum in homines mortis sententia propter peccatum lata fuisset, baptismus ad eosdem resuscitandos inventus astruitur. 428

Cap. VII.—Triplicis interrogationis et immersionis exemplum in trina responsione Petri exstitisse. Unum esse nomen in quo nos salvari oporteat, et qua ratione Christo commoriamur. 429

Liber III. 431

Caput Primum.—Quare in baptismo demersi ac vivificati recipiant unguentum in capite, et quid sit regeneratio. De mysterio lotionis pedum. Ibid.

Cap. II.—Baptizatum consignari Spiritu sancto. Per impositionem luti super oculos baptizati peccatorum significari confessionem. 433

Liber IV. 435

Caput Primum.—Secundum veteris legis Tabernaculum, et quae moris erat ibi servari, ad baptisterium baptismique effectus adaptantur. Ibid.

Cap. II.—Humanam in baptismo conditionem admirationi esse ipsis angelis. 437

Cap. III.—Sacramenta nostra Judaeorum sacramentis antiquiora esse. 438

Cap. IV.—De veritate corporis Christi in Eucharistia, et cur sanguis sub aliena specie detur. 439

Cap. V.—Ipsis Domini verbis corpus et sanguinem ejus consecrari et vere confici. 443

Liber V. 445

Caput Primum.—Melchisedech figura Christi, illumque sacrificium figura Eucharistiae. Duplex causa cur aqua in calice admisceatur. Ibid.

Cap. II.—Quemadmodum qui mundatus fuerit, et invitetur a Christo, et ipse ad inaestimabilem sacramenti suavitatem aspiret. 447

Cap. III.—Eucharistiae fructus, et quonam modo Ecclesiae de convivarum multitudine gestienti respondeat Christus. 448

Cap. IV.—Ut novos fideles instituat orandi forma, propositam ipsis instar speculi Dominicam orationem paucis exponit. 450

Liber VI. 453

Caput Primum.—Non in Eucharistia divinae substantiae esse participes. Ibid.

Cap. II.—In sacramentis omnibus trinitatis operationem, divinarumque Personarum aequalitatem adverti posse. 455

Cap. III.—Orandi rationem traditurus, Christi atque Apostoli verba conciliat. 456

Cap. IV.—Quare secreto et in omni loco orandum, et quo sensu dictum sit levantes puras manus. 457

Cap. V.—De inordinata orantium disceptatione, et qua modestia mulieres orare oporteat; item de orationis initio, medio et fine. 458

In libros de Poenitentia admonitio. 461

De Poenitentia Libri Duo. 465

Caput Primum.—Moderationis laus. Quam necessaria sit ea virtus praefectis Ecclesiae. Hinc ansum arripit Novatianos arguendi. Ibid.

Cap. II.—Novatianorum cum Scriptura et secum ipsis contradictio. Jus ligandi atque solvendi male ab haeresi vindicari, recte ab Ecclesia. Ibid.

Cap. III.—Pergit arguere Novatianorum de remissione peccatorum immisericordem doctrinam. 469

Cap. IV.—Quanta sit divina misericordia, et quod qui Christum negaverunt non omnes eodem loco habendi sint 471

Cap. V.—Objectioni ab immutabilitate Dei petitae respondetur, additurque eos majorem obtinere misericordiam qui quodammodo inviti deliquerunt 472

Cap. VI.—Novatianos inclementiores esse hypocritis qui in Evangelio redarguuntur. 474

Cap. VII.—Novatianos propter nimiam severitatem partem cum Christo habere non posse. 475

Cap. VIII.—Quanta discipulis suis Christus contulerit. Novationes, dum manus imponunt et baptismum conferunt, a se ipsis redargui. 476

Cap. IX.—Scripturae verba, Si autem in Dominum peccaverit homo, quis orabit pro eo? quo sensu intelligenda 1532 sint. 478

Cap. X.—Joannem non absolute ac simpliciter prohibuisse ne pro sontibus peccati ad mortem fieret oratio. 480

Cap. XI.—Superior Joannis sententia illustratur alio ejusdem testimonio, Novatianique arguuntur. 481

Cap. XII.—Alius ex Evangelio Joannis locus, in ejusdem argumenti confirmationem explicatur, objicientibusque servandorum mandatorum Dei necessitatem respondetur. 483

Cap. XIII.—Qui peccatum ad mortem fecerint, non deserendos, et quid sit tradi Satanae in interitum carnis. 484

Cap. XIV.—Quod supra dixerit Ambrosius, carnem ad interitum Satanae traditam a serpente comedi, explicatur. Praecepta ad oculorum mentisque custodiam. 486

Cap. XV.—Quid sit venire in virga vel spiritu mansuetudinis. Ratio agendi erga graviter lapsum. Quomodo Ecclesiae farina omnes conspergi ac cibo charitatis pasci debeant, ne similes Novatianis fiant. 489

Cap. XVI.—Novatiani cum Apostolo comparantur. Quam pulchre illis conveniat Domini verbum, Nescitis cujus Spiritus estis. Illorum de poenitentia doctrina redarguitur 492

Cap. XVII.—Severitati pietatem addendam esse. Corinthium baptismate fuisse initiatum contra Novatianorum cavillos astruitur. Vocem interitum non significare destructionem, sed tantum castigationem carnis. 494

Liber II. 495

Caput Primum.—Ambrosius superioris libri praeceptis nova subtexurus, necessitatem mature agendi poenitentiam allegorice insinuat. Ibid.

Cap. II.—Apostolicum locum ab haereticis objectum solvit, eumque de baptismatis iteratione intelligendum ostendit. 497

Cap III.—Superiorem solutionem confirmat. 499

Cap. IV.—Aliam objectionem ex blasphemia in Spiritum sanctum petitam retorquet in ipsos Novatianos. 501

Cap. V.—Objectionem ex eo petitam quod Petrus non affirmate Simoni mago veniam promisisse videatur, solvit. Deinde addit apostolos poenitentiam, cujus a Davide fructus ostenduntur, ad nos transmisisse. 504

Cap. VI.—A fide vel innocentia lapsos hortaturus ad poenitendum, ex Isaia quid eos a Deo exspectare, quidne ipsosmet praestare oporteat, docet. Contra saltationes et choreas. Quas habere debeat conditiones poenitentia. 507

Cap. VII.—Ad flenda et confitenda peccata hortatur. Contra Novatianos docet perfectam cujusque peccati justificationem per odorem unguenti a Maria in Christi pedes effusi expressam docet. 510

Cap. VIII.—In actione poenitentis Magdalenae traditam esse poenitentiae formam. Non insultandum peccatoribus, pro quibus Christus mortuus est. 512

Cap. IX.—Quo pacto fides ad poenitentiam necessaria. Quot etiam solvendi subsidia cuique suppetant. Orationem, fletus et jejunia pecuniis potiora esse. Poenitenti aedefectus signantur. 516

Cap. X.—Utilitas precum ab omni Ecclesia simul emissarum. Verae poenitentiae difficultas. 518

Cap. XI.—Contra illos qui baptismum usque ad mortem differunt. 521

In libros de Fide admonitio. 523