Caput XI.

Bonum esse ad accessum Christi trepidare ac festinare: eum non cum venerit solum, sed et prius quam veniat, solitum deferre mercedem, ut myrrha digiti ac manus fluant, hoc est, ut credamus Christum non vidisse corruptionem, cum sit unguentum effusum nomen ejus. Hoc unguentum quod semper flagrabat apud Patrem, in tempore Filius effudit: sed exinanitum 0281C fuit in Judaeis, et a gentilibus collectum, cumque etiamnum fluat quotidie, diligenter excipiendum est, ut animam nostram totam penetret.

60. Quisquis sic vivit, potest dicere: Fraternus meus misit manum suam per prospectum, et venter meus turbatus est ad illum: surrexi aperire fratri meo (Cant. V, 4) . Bonum est ut ad adventum Domini interiora turbentur. Si ad angeli adventum Maria turbata est (Luc. I, 29) , quanto magis ad Christi nos turbamur adventum! Influentibus quippe divinis, corporeus peregrinatur affectus, et usus ille exterioris hominis exolescit. Et tu turbare, et tu festina. Festinantes illi agnum manducare praecipiuntur (Exod. XII, 11) . Surge, aperi, ad januam Christus est, 0281D vestibula domus tuae pulsat: si aperueris, introibit, et introibit cum Patre.

61. Nec solum cum ingressus fuerit, mercedem relinquit; sed etiam prius quam ingrediatur, mercedem praemittit. Adhuc anima turbatur, adhuc parietes domus suae palpat, adhuc ostium quaerit ubi Christus est, adhuc solvit vinculum carnis, et corporis claustra, adhuc Christus foris pulsat: Manus autem, inquit, 0282A meae stillaverunt myrrham, et digiti mei pleni in manibus clausurae (Cant. V, 5) . Quam myrrham stillant animae manus, nisi illam quam obtulit justus ille Nicodemus magister in Israel (Joan. III, 1 et seq.) , ille qui meruit lavacri primus audire mysterium, qui attulit mixturam myrrhae et aloes quasi libras centum, et misit in corpus Jesu (Joan. XIX, 39) : perfectum utique odorem fidei attulit?

62. Hunc odorem fragrat anima quae Christo aperire incipit, ut accipiat primo odorem Dominicae sepulturae, et credat quia caro ejus non vidit corruptionem, nec odore aliquo mortis emarcuit: sed aeterni illius floris, et semper virentis odore condita surrexit. Quomodo enim poterat vel in carne marcescere, cujus nomen unguentum exinanitum est (Cant. I, 2) ? 0282B Exinanivit se, ut spiraret tibi.

63. Semper unguentum hoc erat, sed erat apud Patrem, erat in Patre. Olebat tantum angelis 229 et archangelis, tamquam intra vas coeli. Aperuit os Pater dicens: Ecce posui te in testamentum generis mei, in lucem gentium; ut sis in salutem usque ad extremum terrae (Esai. XLIX, 6) . Descendit Filius, repleta sunt omnia novo odore Verbi. Eructavit cor Patris Verbum bonum (Psal. XLIV, 2) , fragravit Filius, Spiritus sanctus exhalavit, atque per omnium se corda diffudit; Diffusa est enim charitas Dei in cordibus nostris per Spiritum sanctum (Rom. V, 5) .

64. Ipse Dei Filius in corpore tamquam in vase odorem primo cohibebat, suum opperiens tempus, sicut ait: Dominus dat mihi linguam eruditionis, ut 0282C sciam quando oporteat dicere sermonem (Esai. L, 4) . Venit hora, et aperuit os, exinanivit unguentum, quando virtus exibat de eo.

65. Hoc unguentum exinanitum est super Judaeos, et collectum est a gentibus: exinanitum in Judaea, et redoluit in omnibus terris. Hoc unguento uncta est Maria, et virgo concepit, virgo peperit bonum odorem, Dei Filium. Hoc unguentum effusum est super aquas, et sanctificavit aquas. Hoc unguento uncti sunt tres pueri, et humorem iis flamma roravit (Dan. III, 23) . Hoc Daniel unctus est, et leonum ora mollivit, feritatemque permulsit (Dan. VI, 22) .

66. Fluit hoc unguentum quotidie, et numquam deficit. Accipe vas tuum, virgo, et accede, ut possis hoc unguento repleri. Accipe unguentum aestimatum 0282D trecentis denariis, sed gratis datum, non venditum; ut omnes haberent gratis. Virgo, ungere: noli contristari sicut Judas (Joan. XII, 5) , quia hoc unguentum effunditur, sed consepeli in te Christum. Claude sane vas tuum, ne unguentum effluat. Claude integritatis clave, loquendi verecundia, abstinentia gloriandi.

67. Hoc quae habet unguentum, Christum recipit, 0283A et ideo quae habebat, ait: Aperui, inquit, fratri meo, frater meus transivit (Cant. V, 6) . Quomodo transivit? Id est, mentis interna penetravit, sicut dictum est Mariae: Et tuam ipsius animam pertransibit gladius (Luc. II, 35) . Vivum enim Verbum Dei, sicut gladius acutus, penetrans, et corporalium repagula cogitationum, et cordis interna rimatur (Hebr. IV, 12) .