232 Caput XIII.

Discendum nobis esse ab Ecclesia quo pacto Sponsus teneri queat, vinculis scilicet charitatis et suppliciorum 0285C beneficio: introducendum etiam eum in interiorem domum, sed virtute prius exornatam. Per quam fenestram manum mittere dicatur Sponsus, et quemadmodum fenestrae virgini sint parandae? Eam quoque januae suae silentii seras apponere debere, quod magno suo malo Eva non fecit. Tunc mortificationis ac resurrectionis myrrham sudaturam; si modo virgo illa talis fuerit, qualis esse jubetur ab Apostolo: sed Christum inquiri velle, atque odio habere garrulitatem.

77. Quis igitur te nisi sancta Ecclesia debet docere quemadmodum Christum teneas? immo jam docuit, si quae legis, intelligas: Quam modicum, inquit, fuit, cum transivi ab ipsis, donec inveni quem 0285D dilexit anima mea: tenui eum, et non relinquam eum (Cant. III. 4) . Quibus igitur Christus tenetur? Non injuriae nexibus, non restium nodis: sed vinculis charitatis, mentis habenis stringitur, et animae tenetur affectu. Si vis et tu tenere Christum, quaere jugiter, nec poenam metuas; inter supplicia enim frequenter corporis, inter ipsas persecutorum manus Christus melius invenitur. Quam modicum, inquit, fuit, cum transivi ab ipsis. Exiguo enim spatio, brevique momento cum persecutorum manus evaseris, 0286A nec succubueris potestatibus mundi, tibi Christus occurret, nec te diu tentari patietur.

78. Quae sic Christum requirit, quae Christum invenit, potest dicere: Tenui eum, nec relinquam eum; donec introducam eum in domum matris meae, et in cubiculum ejus quae me concepit (Ibid.) . Quae est domus matris tuae et cubiculum ejus, nisi internum tuae secretumque naturae? Hanc domum serva, hujus domus mundato penetralia; ut enim immaculata domus fuerit, nec ullius adulterinae conscientiae sordibus inquinata, spiritalis domus in sacerdotium sanctum lapide angulari coagmentata consurgat, et Spiritus sanctus habitet in ea. Quae sic Christum requirit, quae sic Christum obsecrat, non relinquitur ab eo, immo etiam frequenter revisitur; est 0286B enim nobiscum usque ad consummationem mundi (Matth. XXVIII, 20) .

79. Ergo Christus repertus est, et tenetur: et repertus est ille qui per fenestram tuam manum misit. Quae est fenestra nostra (Cant. V, 4) , nisi per quam opera Christi videmus, oculus scilicet animi, et mentis obtutus? Et ideo, virgo, per fenestram tuam Christus introeat, Christus manum suam mittat per fenestram, tibi veniat Verbi, non corporis amor. Si igitur per fenestram tuam manum mittit Dei Verbum, vide quemadmodum fenestras tuas praepares, vide quemadmodum ab omni pulvere delictorum detergere debeas. Nihil tetrum habeat, nihil adulterinum fenestra virginis. Procul stibium et caeteras affectati nugas decoris, procul adulterini 0286C amoris illecebras. Similis aurium clausura est, quibus non suspendenda onera, non figenda vulnera: sed unus ornatus est, audire quod prosit.

233 80. Januam quoque tuam disce temporibus obserare nocturnis, non facile quisquam patentem reperiat. Sponsus ipse vult clausam esse, cum pulsat. Janua nostra os nostrum est, Christo propemodum soli debet aperiri: nec aperiatur, nisi ante pulsaverit Dei Verbum. Denique ideo scriptum est: Hortus conclusus, soror mea Sponsa, hortus conclusus, fons signatus (Cant. IV, 12) ; ne facile aperiat os suum, nec vulgari designet alloquio. Neque enim de ipsis divinis decet, nisi Verbo Dei interpellata, respondeas. Quid tibi cum caeteris? Soli Christo loquere, soli fabulare Christo. Si enim ut mulieres in 0286D Ecclesia taceant, scriptum est (I Cor. XIV, 34) , quanto magis non decet patere virginis januam, non decet viduae patere fores! Cito insidiator pudoris obrepit, cito verbum excidit, quod revocare desideres.

81. Si Evae clausa fuisset janua, nec Adam deceptus fuisset, nec respondisset interrogata serpenti (Gen. III, 2 et seq.) . Introivit mors per fenestram (Jerem. IX, 21) , hoc est, per Evae ostium. Ingreditur mors per ostium tuum, si falsum loquaris, si turpiter, si procaciter, postremo si ubi non oportet 0287A loquaris. Clausae sint igitur labiorum fores tuorum, et obseratum maneat vocis vestibulum: tunc fortasse reserandum, cum audieris Dei vocem, cum audieris Dei verbum.

82. Tunc tibi myrrha sudabit (Cant. V, 5) , tunc tibi baptismatis aspirabit gratia; ut ab elementis mundi commoriare cum Christo, et cum Christo resurgas. Quid adhuc, inquit, velut viventes de hoc mundo decernitis? Ne tetigeritis, ne attaminaveritis, ne gustaveritis quae sunt ad corruptionem ipso usu (Coloss. II, 20 et seq.) ; corruptela enim abesse debet a castis: itaque carnis et mundi sepelite curam. Qui cum Christo resurrexistis, quae sursum sunt quaerite ubi Christus est (Coloss. III, 1) . Cum Christum quaeritis, Patrem Deum videtis; Christus enim in dextera Dei sedet.

83. Sed ea quae Christum requirit, non debet 0287B esse vulgaris, non debet esse in foro, non in plateis, voce querula, gressu lubrica, facilis auditu, vilis aspectu. Terrenum tibi Apostolus consortium negat, et ultra naturae propemodum terminos alis ad coelum docet spiritalibus evolandum. Quae sursum sunt, inquit, sapite, non quae super terram (Ibid., 2) . Sed quia hoc impossibile erat in hoc corporis velut claustro reclusis; et quia defunctis corporibus, anima fertur ad superiora revolare, alligata dum vivimus quadam nostrae lege naturae, ideo addidit: Mortui enim estis, et vita vestra abscondita est cum Christo in Deo (Ibid., 3) . Si abscondita est cum Christo in Deo, non appareat mundo; Christus enim mortuus est mundo, vivit Deo.

84. Vide nunc quemadmodum desiderari amet 0287C Christus, confabulationes non amet. Aperuit 234 ergo virgo illa suas fores Dei Verbo: sed transivit, inquit, et exivit anima mea in verbo ejus (Cant. V, 6) . Exivit a mundo, exivit a saeculo, remansit in Christo. Quaesivi, inquit, eum, et non inveni eum (Ibid.) ; amat enim Christus diu requiri.