Caput XIV.

Sponsam inveniri a custodibus coelestis Hierusalem in quam illi ingrediendum, et qua ratione? Ejusdem civitatis lumen, muri, portae, ac cives explicantur. Quomodo intelligatur anima spoliari a sanctis angelis: quomodo etiam quae Christum in foro et plateis mysticis quaesitum invenerit, ab eisdem angelis vulneretur? Quibus jungitur alia pallii utiliter ablati expositio.

85. Invenerunt illam custodes murorum. Fortasse 0288A sunt et alii custodes, quos magis intelligere debeamus. Est enim civitas quae portas murorum clausas non habet, de qua dictum est: Et portae ejus non claudentur per diem (Apoc. XXI, 25) ; nox enim non erit amplius in ea, afferent gloriam et honorem gentes in illam. Illa est ergo civitas Hierusalem quae in coelo est (Hebr. XII, 22) , intra quam jam quasi perfecta et immaculata servaris; non enim intrat in eam omne commune. Communis castitas non est, communis pudicitia non est, quae in libro vitae scribitur (Apoc. XXI, 27) .

86. Si igitur invenimus civitatem, ingrediamur in eam, videamus lumen ejus, videamus muros, videamus tribus, videamus fundamenta muralia, videamus etiam custodes murorum. Sed quomodo ingrediamur in eam? In hac civitate vita est, et una 0288B est via quae ducit ad vitam: via autem Christus est; ergo Christum sequamur. Sed ipsa in coelo est civitas. Quomodo igitur ascendamus ad coelum, docet Evangelista qui dicit: Et duxit me Spiritus in montem magnum et altum, et ostendit mihi civitatem sanctam Hierusalem descendentem de coelo (Apoc. XXI, 10) . Ascendamus ergo spiritu; quia caro ascendere ad eam non potest. Ascendamus nos interim ad coelum, ut ad nos postea de coelo illa descendat, in qua lumen est simile lapidis pretiosissimi, ut lapidis jaspidis et crystalli (Ibid., 11) . Habet murum magnum et altum.

87. Didicisti lumen, didicisti murum: disce portas, disce custodes. Habet, inquit, portas duodecim; et in portis angelos duodecim, in quibus duodecim 0288C tribuum filiorum Israel superscripta sunt nomina (Ibid., 12) . In portis patriarcharum nomina continentur, in muro apostolorum; fundamenta enim civitatis, apostoli (Ibid. 14) : et lapis angularis est Christus, in quo omnis structura consurgit. Deus extra, Deus intus, Deus ubique est; habet enim, inquit, civitas majestatem Dei (Ibid., 11) . Ergo et vos, sanctae virgines, et quicumque justi estis, 235 et immaculatam animae geritis castitatem, cives sanctorum estis et domestici Dei. Sed tunc nobilitatem istam patriae possidebitis, si Christum intra civitatis hujus septa quaeratis, ingressi per fidem actusque pretiosos, patriarcharum clarificati lumine, fundati super apostolos, versantes inter angelos.

88. Quomodo igitur isti custodes angeli sunt, qui castae animae pallium tollunt (Cant. V, 7) ? Aliud 0289A pallium virginum est, aliud adolescentiae circumforaneae. Illa quae in foro Christum requirit, pallium etiam quod habebat, amisit; prudentia enim non in foro, non in plateis, sed in Ecclesia possidetur. Et fortasse (ut cum ipsis quoque veniamus in gratiam, atque omnium misericordem Deum esse doceamus; quia et illi Christum aliquando reperiunt, si tamen jugiter quaerant) pallium hoc amictus est corporis.

89. Ergo qui quaesivit in cubili Christum (si tamen sic quaesivit, sicut ille qui dixit: Sic memor fui tui super stratum meum (Psal. LXII, 7) ; si quaesivit in noctibus, juxta quod scriptum est: In noctibus extollite manus vestras in sancta (Psal. CXXXIII, 2) ; si quaesivit in civitate, in foro et in plateis: in civitate Dei nostri: in foro fortasse in quo judex ille divini 0289B juris sedet, in plateis unde collecti sunt qui ad coenam Dominicam convenerunt) potest, custodientibus civitatem Dei angelis, dum diu quaerit, occurrere.

90. Quin etiam ex coelesti custodum natura coelestem intelligere possumus civitatem, coeleste forum justitiae sempiternae: non viles plateas, sed fortasse in quibus superfluere fons ille consuevit, de quo scriptum est: Superfluant tibi aquae de tuo fonte, et in plateis tuis diffundantur tuae aquae (Prov. V, 16) . Qui sic ergo Christum requirit, ad angelos pervenit.

91. Sed si bonis ad angelos meritis pervenitur; cur qui pervenerit vulneratur? Est et gladius bonus, cujus gladii bonum vulnus. Vulnerat Dei verbum, 0289C sed non ulcerat. Est vulnus boni amoris, sunt vulnera charitatis; ideoque dixit: Vulnerata charitatis ego sum (Cant. II, 5) . Quae perfecta est, vulnerata est charitatis. Bona sunt igitur Verbi vulnera, bona sunt amantis vulnera: Utilia enim vulnera amici, quam voluntaria oscula inimici (Prov. XXVII, 6) . Vulnerata charitatis Rebecca est, quae, relictis parentibus, migravit ad sponsum (Gen. XXIV, 58 et seq.) : vulnerata charitatis Rachel, quae zelavit sororem, amavit maritum (Gen. XXX, 1) . Sorori enim quod abundabat filiis, ipsa adhuc sterilis invidebat; quia typum gerebat Ecclesiae, cui dicitur: Laetare, sterilis, quae non paris: erumpe et exclama quae non parturis (Esai. LIV, 1) .

92. Invenerunt ergo custodes, et vulneraverunt 0289D eam, et tulerunt ei pallium, hoc est, actus corporalis involucrum sustulerunt, ut nuda mentis simplicitas quaereret Christum; quia nemo potest amictu vestitus philosophiae, in habitu scilicet sapientiae saecularis Christum videre. Et bene tollitur ei amictus philosophiae; ne quis eam per philosophiam depraedetur (Coloss, II, 8) . Bene tollitur ei pallium, quae ad Christum propinquat; ut Deum visura mundo corde ingrediatur: Beati 236 enim mundo corde, quoniam 0290A ipsi Deum videbunt (Matth, V, 7) . Denique ubi mundavit cor, Verbum reperit, Deum vidit.