237 Caput XVI.

Verbum in hortum nucis quae tentationis figura est, invitatur; ut fidei ac virtutum odores capiat, melque manducet. In Christo omnibus omnia suppetere: ac proinde exemplo haemorrhoissae mulieris accedendum ad ipsum cum firma fide, cujus mirabiles effectus praedicantur. Adjiciendam fidei humilem quoque confessionem; nec eis qui Christo detrahant, respondendum: sed ejusdem mulieris more dicendum: Non laboravi, etc. Postremo ad conciliandam feminae confitenti auctoritatem Petri et Pauli exempla ad eamdem virtutem pertinentia proponuntur.

0291B 98. Sed ne longius labamur, invitatur Dei Verbum in hortum nucis (Cant. VI, 10) , in quo fructus propheticae lectionis, et sacerdotalis est gratia, quae amara in tentationibus, dura in laboribus, in virtutibus interioribus fructuosa est. Unde etiam virga Aaron nucea floruit (Num. XVII, 8) , non jam natura sua, sed virtute secreta. Descendat ergo in hortum suum, ut vindemiet fidem, capiat odores, pabulum coeleste reperiat, suavitatem nostri mellis epuletur dicens: Vindemiavi myrrham meam cum aromatibus, manducavi panem meum cum melle meo (Cant. V, 1) . Quod diversarum virtutum concretum floribus, illarum apum quae sapientiam praedicant (Prov. VI, 8) , consono opere congregatum sancta Ecclesia in favis condit, ut cibus Christi sit.

0291C 99. Omnia igitur habemus in Christo. Omnis anima accedat ad eum, sive corporalibus aegra peccatis, sive clavis quibusdam saecularis cupiditatis infixa, sive imperfecta adhuc quidem, sed intenta tamen meditatione proficiens, sive multis aliqua sit jam perfecta virtutibus: omnis in Domini potestate est, et omnia Christus est nobis. Si vulnus curare desideras, medicus est: si febribus aestuas, fons est: si gravaris iniquitate, justitia est: si auxilio indiges, virtus est: si mortem times, vita est: si coelum desideras, via est: si tenebras fugis, lux est: si cibum quaeris, alimentum est. Gustate igitur, et videte quoniam suavis est Dominus: beatus vir qui sperat in eo (Psal. XXXIII, 9) .

100. Speravit in eo illa, quae fluxu sanguinis laborabat, 0291D et contiuuo sanata est: sed quia fidelis accessit (Luc. VIII, 43 et seq.) . Et tu cum fide, filia, vel fimbriam ejus attinge. Jam saecularium fluxus voluptatum, modo torrentis exundans, Verbi salutaris calore siccabitur; si cum fide tamen accedas, si pari devotione divini sermonis extremam saltem fimbriam comprehendas, si tremens procidas ante Domini 0292A pedes. Ubi sunt pedes Verbi, nisi ubi corpus est Christi? O thesauris omnibus opulentior fides! o virtutibus corporis omnibus fides fortior! o medicis omnibus salutarior! Simul ut accessit mulier, virtutem sensit, medicinam impetravit; ut si oculum lumini admoveas, illuminatur antequam sentias, et operatio lucis praevenit apparatum. Passio inveterata, passio immedicabilis, quae et artis omnem vicerat excogitationem, et pecuniarum subministrationem, 238 solo fimbriae curatur attactu. Illius igitur feminae tibi, virgo, et in adeundo servanda verecundia, et in fide imitanda devotio est.

101. Quanta vero illa gratia, quod ea quae videri erubescebat, vitium tamen non erubuit confiteri! Noli ergo lapsus occulere tuos, fatere quod ille jam 0292B novit: noli erubescere quod non erubuerunt prophetae. Audi Hieremiam dicentem: Sana me, Domine, et sanabor (Jerem. XVII, 14) . Sic et illa dixit, cum contingeret fimbriam; Sana me, Domine, et sanabor: Salva me, Domine, et salvabor; quia gloria mea tu es; sola enim sana est, quam tu sanaveris.

102. Si quis tamen tibi dicat (quia sic plerumque tentantur fideles): Ubi est verbum Domini? Veniat (Ibid., 15) ; dictum est enim et Domino: Descendat nunc de cruce, et credimus ei: confidit in Domino, liberet nunc eum, si vult (Matth. XXVII, 42, 43) . Si quis ergo tibi insultando hoc dixerit, et te in fabulas voluerit evocare, noli respondere ei; noluit enim talibus respondere Christus. Solum Christum interroga; illis enim si dixeris, non credent: si interrogaveris, 0292C non respondebunt tibi. Dic soli Verbo: Non laboravi sequens post te, et diem hominis non concupivi (Jerem. XVII, 16) .

103. Hoc dixit illa mulier, et stetit sanguis. Quamvis fatigata, quamvis aegra, quae diu quaesierat Christum, dixit tamen: Non laboravi sequens post te; neque enim laborat, quae Christum sequitur, cum laborantes ad se ut requiescant, evocet (Matth. XI, 28) . Ergo ipsum sequamur. Quamdiu ipsum sequimur, non laboramus: quia non est labor in Jacob (Num. XXIII, 21) . Et in Esaia: Qui exspectant Dominum. . . . current, et non laborabunt (Esai. XL, 31) .

104. Deinde cum quaereret Christus quis tetigisset eum (Luc. VIII, 45) , nonne tibi videtur illa dixisse: Quid interrogas, Domine? Tu scis: quae prodeunt 0292D per labia mea, ante faciem tuam sunt; et ideo non confundor peccata propria confiteri. Confundantur qui persequuntur me, et non confundar ego (Jerem. XVII, 18) .

105. Non confusus est Petrus dicere: Exi a me, Domine, quia peccator sum ego (Luc. V, 8) ; vir enim sapiens et gravis, in quo esset Ecclesiae firmamentum, 0293A et magisterium disciplinae, nihil utilius sibi esse prospexit, quam ne secundantis operis extolleretur eventu. Et ideo: Exi, inquit, a me, Domine (II Cor. XII, 7) . Non rogat ut deseratur, sed ne infletur.

106. Paulus quoque de carnis stimulo gloriatur, quod sibi ne extolleretur, provisum est. Illecebrosa jactantia est, quam etiam Paulus veretur: lubrica, quae etiam in Paulo cavetur. Sed non iste facili mobilis casu, qui revelationibus timebat extolli; et ideo quasi fortis athleta laetatur quod vulnere corporis emere didicerat animae sanitatem.