Caput XIV.

Creaturam non esse Dei Filium hinc astruitur, quod non jusserit sibi praedicari Evangelium, quod creatura vanitati subdita sit, quod omnia creaverit, quod legatur genitus, quod tandem tradita fuerit generationis et adoptionis differentia: ubi utraque natura in ipso declaratur. Quae tot ac tanta testimonia Apostolici expositione confirmantur.

0548D

0549A 86. ((Alias cap. VI.)) Patuit, ut arbitror, sancte Imperator, neque dissimilem Patri, neque ex tempore esse Dominum Jesum. Restat ut illud quoque sacrilegium redarguatur, et probemus creaturam non esse Dei Filium: in quo nobis praesentis oraculum lectionis aspirat; audivimus enim legi, dicente Domino: Ite in orbem universum, et praedicate Evangelium universae creaturae (Marc. LXVI, 15) . Qui universam creaturam dicit, nullam excipit. Et ideo ubi 0549B sunt, qui creaturam Christum appellant? Nam si creatura esset, numquid ipse sibi mandaret Evangelium praedicari? Non igitur creatura est, sed creator, qui docendae creaturae discipulis suis mandat officium.

87. Non creatura Christus: Vanitati enim creatura subjecta est, sicut Apostolus dixit (Rom. VIII, 20) . Numquid ergo Christus subjectus est vanitati? Rursus juxta eumdem Apostolum: Creatura congemiscit et comparturit usque nunc (Ibid., 22) . Numquid ergo Christus congemiscit et comparturit, qui nostros a morte gemitus liberavit? Creatura, inquit, liberabitur a servitute corruptionis (Ibid., 21) . Videmus igitur magnam inter creaturam et Dominum esse distantiam; quia servitus creatura est; Dominus autem spiritus 0549C est; ubi autem spiritus Domini est, ibi libertas (II Cor. III, 17) .

88. Quis hunc induxit errorem, ut eum qui creavit omnia, qui fecit omnia, diceret creaturam? Numquid ipse Dominus se creavit? Si enim lectum est quod per ipsum omnia facta sunt, et sine ipso factum est nihil (Joan. I, 3) : numquid ipse se fecit? 462 Si lectum est, quod negari non potest, quia Deus in sapientia fecit omnia: numquid verisimile videri potest quia in se ipsa est facta sapientia (Psal. CIII, 24) ?

89. Legimus genitum; quia Pater dixit: Ego ex utero ante Luciferum genui te (Psal. CIX, 3) . Legimus primogenitum (Matth. I, 25) : Filium, legimus unigenitum (Joan. I, 14) ? primogenitum, quia nemo 0549D ante ipsum: unigenitum, quia nemo post ipsum: legimus etiam: Generationem ejus quis enarrabit (Esai. LIII, 8 ? Generationem, inquit, non creationem. Quid his tantis ac talibus conferri potest.

90. Ostendit etiam Dei Filius distantiam generationis et gratiae, dicens: Ascendo ad Patrem meum, et Patrem vestrum: Deum meum, et Deum vestrum (Joan. XX, 17) . Non dixit: Ascendo ad Patrem nostrum, sed: Ascendo ad Patremmeum, et Patrem vestrum. Separatio ista diversitatem ostendit, quod illius generator, noster creator sit.

0550A 91. Et addidit: Deum meum, et Deum vestrum; quia licet ipse et Pater unum sint, et illi Pater sit proprietate naturae, nobis Deus Pater coeperit esse per Filium, non naturae jure, sed gratiae; tamen utramque naturam hic significare videtur in Christo et divinitatis et carnis, divinitatis ex Patre, carnis ex matre, illamque ante omnia, istamque ex Virgine. Denique ante Patrem ut Filius nominavit, Deum postea ut homo nuncupavit.

92. Ubique autem Deum suum quod ex persona dicat hominis, testimonia docent: Deus, Deus meus, respice me; quare me dereliquisti (Psal. XXI, 1) ? Et alibi: De ventre matris meae Deus meus es tu (Ibid., 11) . Et supra quasi homo patitur: et infra homo est, qui ex matris ventre jactatur. Itaque cum dicit: 0550B De ventre matris meae Deus meus es tu; significat cum qui Pater semper erat, ex eo Deum sibi esse, ex quo de ventre matris jactatus est.

93. Cum igitur in Evangelio, in Apostolo, in prophetis generationem Christi legerimus, unde audent dicere creatum esse vel factum? Et quidem in quo creatum legerint, in quo factum, considerare deberent. Edoctum est enim Dei Filium de Deo esse genitum, de Deo natum: factum autem in quo legerint, diligenter advertant; non enim Deus factus, sed Deus Dei Filius natus est: postea autem secundum carnem homo factus ex Maria est.

94. Si mihi non credunt, credant Apostolo dicenti: Postquam vero venit plenitudo temporis, misit Deus Filium suum factum ex muliere, factum sub Lege (Galat. 0550C IV, 4) . Filium, inquit, suum, non unum de multis: non communem, sed suum. Suum cum dicit, generationis aeternae proprietatem signavit. Hunc postea factum ex muliere asseruit, ut factura non divinitati, sed assumptioni corporis ascriberetur: factum ex muliere per carnis susceptionem: factum sub Lege per observantiam Legis: generatio autem illa coelestis ante Legem, ista post Legem (Conc. Chalcedon. act. I, in exposit. fid. Nic.) .