74. Oratio ad beatam Mariam V.

1. Genus sacrum

et proles regia,
Patris mater

et nati filia,
Stella maris

ad portum praevia,
Feminarum

super tot milia
Benedicta

et plena gratia,
Te moveant

nostra suspiria,

2, Tibi, caeli

regina, primitus
Mei cordis

contriti penitus
Cum lacrimis

effundo gemitus,
In quam summus

descendit spiritus,
Per quam mundo

Christus est editus,
Verbum patris

et unigenitus.

3. Parem tibi

qui fecit neminem,
Te sibi rex

elegit virginem,
Quae nescires

viri libidinem,
Ex qua carnis

sumpsit originem,
In qua totum

vestivit hominem,
Angelorum

restaurans ordinem.

4. Ex te natus

est Dei filius,
Deus idem

homo nec alius,
Dicat ergo,

qui sentit melius,
Cuius opem

quaeram fidentius,
Ut sit ipse

mihi propitius,
Quam virginis

et matris ipsius?

5. O sedibus

locata superis,
Restauratrix

humani generis,
Cunctis semper

succurens miseris,
Audi, precor,

clamorem pauperis,
Funde preces

et ne tardaveris,
Quas si fundas,

nunquam frustraberis.

6. Virgo semper,

sola puerpera,
Cuius ipsum

portarunt viscera,
Quem capere

non possunt aethera,
Nato tuo

precando impera,
Mei cordis

ut sanet vulnera,
Quae commisi,

remittens scelera.

7. Terrae, mari

qui solus imperat,
Caelos regit,

et stellas numerat,
Malos punit,

iustos remunerat,
Tibi favet,

paret, obtemperat,
Quos diligis,

a morte liberat,
Quibus claudis,

ipse non reserat.

8. Mundi salus

et caeli gaudium,
Tuum nimis

offendi filium,
O heu, miser,

infelix nimium,
Quis se dabit

mihi propitium,
Si desistat

salvatrix omnium,
Cui parcere

semper est proprium?

9. Cor igitur

levans cum manibus
Meis terrae

fixis poplicibus,
Tuis, ecce,

prosternor pedibus,
Fundens preces

plenas gemitibus
Non cessabo

diebus omnibus,
Donec caeli

me iungas civibus.

10. Amen dicat,

quae pedes fletibus
Iesu lavit

et tersit crinibus.
Et rediit

munda criminibus.
Post haec fragrans

eius muneribus
Sublimatur

caelorum sedibus,
Sub te regnans

regnis caelestibus.