CAPUT VIII.

De suppositionibus duabus quae exiguntur ad destructionem causae ignorantiae apparentis et non vere existentis.

Causa autem apparens ignorantiae et non existens quam quidam ponebant , est infinitas in mediis et extremis his ex quibus accipiuntur termini demonstrationis : et ideo oportet nos hanc causam apparentem destruere, ut vero ostendatur quod scientia effectus est demonstrationis. Ad hoc autem oportet nos praemittere suppositiones ex quibus hoc poterit ostendi, quae sunt duae.

Dicamus igitur quod ex Prioribus Analyticis supponendum est, quod omnis syllogismus est per tres terminos : et hoc quidem (licet in Prioribus determinatum sit) tamen facile est hic demonstrare et possibile : quoniam quidem in conclusione a major extremitas est in c minori extremitate propter id quod a est in b sicut in medio, et b est in c sicut medium in extremo. Haec ergo est suppositio una. Secunda autem est quod syllogismus privativus est omnis alteram habens privativam et alteram affirmativam. Affirmativa quidem est, quae dicit quoniam est. alterum extremorum in altero quod est medium. Manifestum autem quod hae duae suppositiones principia sunt ad demonstrandum, quae oportet supponere si debeat esse demonstratio. Cum enim quemlibet accipientem quae dicta sunt pro principiis accipere contingit, est demon- strare tam conclusionem principalis syllogismi quam praemissas in prosyllogismis, ut scilicet a (quod est nota conclusionis principalis) sit probata per b medium, et quod in tali syllogismo erit a b major propositio : tunc in prosyllogismo iterum probabitur a esse in b per aliud medium per quod concluditur major propositio : et si debeat probari minor principalis syllogismi, quod scilicet b sit in c, probabitur per aliud medium quod inter subjectum et praedicatum minoris propositionis accipitur. Et sic semper omnis syllogismus necessario habet tres terminos, sive sit dialecticus sive demonstrativus .

Sed differentia est in syllogismo dialectico et demonstrativo, quod quidem secundum opinionem in probabilibus syllogizantibus et solum dialectice, manifestum est quod intendendum sit in terminis et propositionibus verisimilibus, si verisimilis fiat syllogismus et ex verisimilibus : quamvis forte vera non sint, dummodo verisimilia propter quid : et si forte est ali quod medium in veritate sive ex necessitate et demonstrative quod sit necessarium medium propositionis a b (hoc est, per quod propositio a b concludi possit ex necessitate) et tamen non videtur syllogizandi illud esse medium ex necessitate, sed videtur sibi verisimile, et non necessarium, syllogismus per tale medium syllogizatus (quoad syllogizantem) syllogizatus est non demonstrative, sed dialectice : ad veritatem autem rei et necessitatem oportet syllogizantem intendere ex his quae sunt secundum rem esse vera, et non tantum secundum opinionem vel probabilitatem apparentem. Demonstratio enim sic se habet, sicut se habet res in ipsa veritate.

Sed adhuc praenotandum est quod duo sunt modi praedicandi: quoniam est aliquod praedicatum quod ipsum secundum

seipsum et de natura sui de alio dicitur, et quod in se et secundum sui esse non potest secundum accidens habere hoc, sed secundum se : et quia sua talis est natura, quod oportet ipsum esse in alio., sicut est accidens quod semper est in alio. Dico autem hoc explanando ut sicut aliquod album dicimus esse hominem : quia inest homini non propter aliud aliquid, sed secundum seipsum. Et ideo non similiter dicimus album esse hominem, et hominem album: homo enim est albus sic quod tunc dicitur albus cum non sit alterum aliquid per quod accidat ei album esse, sed album secundum se inest homini. Dicimus autem album esse hominem, non quod homo secundum se insit albo, sed quia album accidit alicui quod est homo, et accidit ei albi natura sive essentia albedinis Sunt igitur in praedicatis quaedam praedicata hujusmodi, quae hoc modo secundum se praedicantur, quamvis praedicantur per se in primo modo dicendi per se vel in secundo. Similiter autem est de subjectis, quod quaedam sunt quae secundum se subjiciuntur, ut prima substantia : quaedam autem non secundum se, ut adjectiva, ut cum dicimus, musicum est album. Haec autem ideo distinximus ut secundum se subjecta et praedicata accipiantur, haec enim finita esse probantur : praedicata autem non secundum se vel subjecta dimittantur, quia illa sunt quodammodo infinita. Infinita vero sunt, quae accidere possunt uni et eidem .