((I-VIII)) Epistola Dedicatoria.

0009A Eminentissimo ac reverendissimo Principi Dominico Passioneo S. R. E. Cardinali Petrus et Hieronymus Fratres Ballerinii Presbyteri Veronenses.

Sermonum Sancti Zenonis Episcopi Veronensis inter omnes Latinos Patres, quorum conciones supersunt, antiquissimi collectionem multis antea semper nominibus apud doctos et eruditos, nedum catholicos, sed heterodoxos etiam mirifice commendatam; nunc autem, quacumque per nos facultate ac diligentia licuit, plurium antiquorum codicum, quos invenire et conferre fortunate obtigit, ope a pluribus purgatam mendis, aliquot in lacunis suppletam, et segregatis genuinis a spuriis, primigeniae nativaeque fidei redditam, a non nullorum tandem censuris vindicatam luculenter, sistimus ante te, 0009B Eminentissime Princeps; et ut in eam conjicias humaniter oculos, eamdemque in patrocinium ac fidem tuam recipias, etiam atque etiam petimus et obsecramus. Si porro consilii nostri rationem aperire fas est, illud cogitavimus, ab editoribus librorum ejusmodi Patronos optari, qui non minus ob dignitatem et auctoritatem patrocinio sint, quam ob eruditionem atque doctrinam cognoscere et judicare de nova editione possint, susceptique patrocinii, si opus sit, rationem afferre. Sed duplicem hanc laudem desiderare quidem in uno facile est, sperare autem, et invenire difficillimum. Ejusmodi enim plerumque res humanae sunt, ut qui ob egregiae naturae dotes optimis in studiis proficere, et ob dignitatum gradus iisdem patrocinari possent; ii alterum sane, ad patrocinium quod pertinet, facile praestent, alterum vero 0009C rerum gerendarum procuratione impediti aeque praestare non possint. Nobis autem sedulo inquirentibus, numquis esset, qui nostra hac aetate utramque eam laudem sit consecutus, tu statim occurristi, in quo summis cum dignitatibus eximius semper studiorum amor et cultus emicuit. Enimvero jam a prima adolescentia politioribus, ac subinde sacris praesertim in disciplinis versatus summa cum laude; in quibus multa ingenii ac doctrinae specimina praebens, doctorum variae quoque nationis hominum, queis utebaris familiariter, commendationem et amorem tibi conciliasti, cum maximis muneribus obeundis apprime idoneos inventus esses, perdifficili provincia tibi a Romano pontifice statim commissa, in Belgium submissus es: ubi cum praeconceptam de te, 0010A et magnam quidem, spem non implevisses solum, at superasses; legatio apostolica primum apud Helvetios, dein apud Carolum VI, Caesarem Augustum tibi credita fuit: in qua dici vix potest, quot subieris labores, quot prudentiae et diligentiae documenta reliqueris, quot denique et varietate dissimillima, et amplitudine difficillima, et rebus ipsis incurrentibus impeditissima negotia summa cum facilitate ac felicitate transegeris. Neque enim iis in muneribus honorem, vel otium, sed opus, sollicitudinem, cur asque tibi proponens, illud assidue volvebas animo, qua via posses aliquid in dies efficere, quod in Romanae sedis, in catholicae Ecclesiae, ac religionis decus et utilitatem rediret. Acta Apostolicae Legationis Helveticae Tugii edita an. MDCCXXIX, in quibus priscorum Patrum zelus, gravitas, sanctitas, ac 0010B disciplina a te impensius excultae relucescunt, si quis attente legerit; specimen eorum, quae innuimus, satis idoneum inveniet. At nihilo minus (quis crederet?) tot et tam diuturnae, ac propemodum assiduae cogitationes te non ita distraxerunt, ut studiis quietum et vacuum animum postulantibus, nihil tribueres: sed quidquid a muneribus publicis supererat temporis, te totum in studia colligere, et nunc legendo, nunc commentando et scribendo proficere semper aliquid naviter studuisti, ut ex oratione in funere magni Eugenii Sabaudiae principis a te lucubrata, summisque laudibus a litteratis doctisque viris suscepta, nec non ex laudatis nuper legationis Helveticae Actis aliquot insignia tui ingenii, eloquentiae, doctrinaeque monumenta continentibus conjicere licet. Hinc etiam nulli industriae, nulli sumptui parcens, 0010C exquisitis undequaque cujusque generis et codicibus et editis libris, insignem, immensam, et ab ipso quidem Bernardo de Montfaucon jam ante triginta annos, ob ducentos praesertim Graecos lectissimos Codices eximie commendatam, et subinde magis magisque auctam bibliothecam tibi comparasti, non ad ostentationem et ornamentum, quemadmodum plerique magnae dignitatis viri id temporis faciunt, sed ut in ea subcisivis horis, somno potius quam officio decerptis, vitam traduceres: indeque pro egregia mentis tuae facultate miram plane non tam librorum, quam rerum, quae in iisdem continentur, notitiam praeste fers, adeo ut, quod gravium virorum testimonio accepimus, ipsam bibliothecam, quam parasti, in tuam mentem transtulisse quodam 0011A modo videaris; ita prompte et copiose non tam libros de quaque re tractantes indicas, quam ipsis etiam de rebus sermocinaris et disseris. Postquam vero Romam accitus, ad eminentissimum illud, unde toti Ecclesiae praefulges, fastigium evectus es, quo te non antiquissimae ac celeberrimae tuae familiae nobilitas, non officia (his enim commendationibus, quae tibi in Patrum doctrina apprime instructo nequaquam probantur, nihil indiguisti) sed tua in Christianam rempublicam merita promoverunt; postquam, inquam, hoc in dignitatis gradu locatus es, etsi pluribus, quam umquam antea, publicis curis sis assidue distentus; non tamen propterea valedixisti penitus litteris, sed veterem morem retinens, in bibliotheca et in lectione frequens es, nihilque jucundius tibi accidit, quam de libris, et humanioribus, eruditis, sacrisque disciplinis cognoscere et scribere. 0011B Haec itaque omnia fuerunt in causa, cur nos hanc S. Zenonis editionem tibi nuncupandam duxerimus, sperantes fore, ut tu pro tam praeclaro in optima studia ac libros praesertim antiquos amore munus hoc suscipias libentissime, et te patronum ejusmodi exhibere 0012A velis, qui et prae auctoritate patrocinium eidem accommodes, et prae doctrina legens atque intelligens auctorem antiquum, disertum, elegantissimum, patrocinii quoque rationem, si occasio incidat, sis allaturus. Unum illud nos haud modicum sollicitos habet, non auctorem solum, de cujus probatione nihil ambigimus, sed ea pariter, quae pro eodem sive vindicando, sive illustrando adjecta a nobis sunt, te lectorem et judicem esse nactura. At cum hoc in metu nos recreat et reficit humanitas tua, praeclaraque illa indoles, quae praestantibus quidquid possunt, animos acuit, opem et subsidium exhibet; tum vero quae pro infirmitate nostra ad S. Antistitis vindicias vel explicationem huic editioni deerunt, ea per te pro summa peritia tua posse cognosci et suppleri nihil dubium est. Accipe igitur, Eminentissime Princeps, hoc quod tibi exhibemus opus, obsequii nostri 0012B et devinctissimae in te voluntatis testem; idemque si minus ex nostro, certe ex auctoris nomine ac meritis dignum est, quod sicut olim Sixto V, summo pontifici, cui primo dicatum fuit, ita nunc tibi cardinali Amplissimo approbetur.