Huc Usque Gesta. Reliqua Desunt.

1248A

282. Prosecutio Donatistarum adversus prosecutionem Catholicorum quam contra Epistolam retulerunt.

283. Prosecutio Catholicorum, qua ostendunt malos in Ecclesia seminatos, quod Donatistae fieri posse negaverunt, qua defendunt quod se dixisse de duabus Ecclesiis dixerunt Donatistae.

284. Interlocutio quae praecipit ut ex codice recitetur, utrum duas Ecclesias dixissent Catholici prosequentes.

285. Ubi interpretari volunt Donatistae, de duabus Ecclesiis sensisse Catholicos, quoniam duas eos Ecclesias dixisse non constitit.

286. Prosecutio Catholicorum qua defendunt, quid dixerint de Ecclesia praesentis temporis et futuri.

287. Prosecutio Donatistarum ubi dicunt etiam 1248B mortalem Ecclesiam dixisse Catholicos, cum Ecclesiae immortalitas sit promissa.

288. Prosecutio Catholicorum ubi asserunt supradictis assertionibus suis, eam Ecclesiam immortalem esse promissam, quae nunc ex justis mortalibus constat in terra.

289. Interlocutio quae dicit de peracta quaestione in sententia se dicturum esse quod sentiat, et jubet, ut causa pandatur erroris.

290. Prosecutio Donatistarum quae petit ut de singulis articulis cognitio decursa pronuntiet: et ubi dicunt testimoniis legalibus suis non esse responsum.

391. Catholicorum ad haec secundum superiora responsio.

292. Interlocutio judicis qua dicitur, legibus prohiberi, ne sententia pro parte negotii proferatur.

293. Donatistarum ad ista contentio, quae etiam Catholicis facit injuriam, dum illos falsos jactitat sacerdotes.

1248C 294. Contestatio Catholicorum, ubi se ab injuria dissimulare respondent.

295. Prosecutio Donatistarum, quae dicit judici, si Christus non es, cur de sacerdotibus judicas? et quae asserit hoc judicium Christo esse servandum: et a Catholicis quaerit, utrum eis praeceperit Christus hominem judicem postulare.

296. Catholicorum ad ista responsio, quod primi Donatistae 240 in Episcopali causa humana judicia flagitarunt, et quod persecutionem non patiantur ipsi, sed faciant.

297. Ubi dicunt Donatistae quod circumcelliones faciunt ad sacerdotes minime pertinere.

298. Prosecutio Catholicorum, quod Donatistae oculos eruendo, diabolum superaverunt.

299. Ubi dicunt Donatistae, diabolum a Catholicis esse defensum.

300. Prosecutio Catholicorum, Maximianistas Donatistis esse meliores, a quibus persecutionem passi 1248D sunt, si tolerata persecutio efficit meliores.

301. Prosecutio Donatistarum, ubi dicitur diabolus rem fecisse pejorem, quod Job oculos spectatores vulnerum non ademit.

302. Prosecutio Catholicorum, ubi consolarium fecisse Donatistas, et dominicos codices combussisse dicuntur.

303. Prosecutio Donatistarum, Ecclesias suas cruentis adhuc plenas esse corporibus.

304. Interlocutio quaerens, an ipsa fuerit causa dissidii.

305. Donatistarum ad ista responsio.

306. Ubi a Catholicis dicitur hoc posse Maximianistas objicere Donatistis.

307. Interlocutio similis praecedenti.

308. Ubi Catholici provocant Donatistas ut causam veteris dissidii fateantur.

309. Ubi dicunt Donatistae traditores, id est, malam 1249A arborem ex factis suis, id est, ex fructibus posse cognosci.

310. Catholicorum ad ista responsio.

311. Interlocutio quaerens, quando mala arbor exstiterit.

312. Prosecutio Donatistarum, non sibi ad omnia esse responsum et ad singula.

313. Judicem debere ferre sententiam et a primi hominis culpa haereditarium in omnes transiisse delictum.

314. Interlocutio, de omnibus simul ferendam esse sententiam, ne motus judicis ante finem negotii publicetur.

315. Prosecutio Catholicorum postulans, ut chartae quae recitari coeperant, perlegantur.

316. Interlocutio eas praecipiens recitari, et (recitatio) relationis ad Constantinum Imperatorem ab Anulino Proconsule destinatae, qua Majorinus obstitisse Caeciliano chartas criminum ejus Proconsulis ad principem dirigendas tradidisse, signatur.

1249B 317. Ubi post recitationem servari sibi quod contra competit, postulant Donatistae.

318. Item recitatio relationis alterius ab eodem Proconsule ad eumdem principem destinatae, qua significat idem Proconsul Caecilianum cum decem clericis suis et totidem adversarios ejus ad urbem pergere se fecisse, sicut praeceperat Imperator.

319. Item recitatio epistolae Constantini ad Miltiadem Romanum Episcopum missae, qua et caeteris sacerdotibus inter Caecilianum et adversarios ejus (cognitio) delegatur.

320. Prosecutio Catholicorum intimans quae lecta sunt cognitori, et postulans ut Miltiadis in Caeciliani causa judicium recitetur.

321. Recitatio judicii Miltiadis.

322. Ubi Donatistae volunt aliud contra Miltiadis judicium recitari.

323. Ubi a Catholicis dicitur, non omne Miltiadis judicium esse perfectum, quoniam triduo tunc actum 1249C est, et trina sunt gesta.

324. Interlocutio ubi contra recitata volentibus prosequi Donatistis dicitur, ut patiantur primitus omnia per ordinem recitari.

325. Ubi contendunt contra recitata prosequi Donatistae.

326. Ubi a Catholicis dicitur adhuc superesse quod debeat recitari, siquidem non sit lecta sententia Miltiadis.

327. Prosecutio Donatistarum qua se dicunt ideo de exiliis ad judicium remeasse, quia eis cognitor juraverat per edictum.

328. Responsio Catholicorum non fuisse in exilium Donatistas.

329. Prosecutio Donatistarum de petitoris persona, quae peracta sunt repetens, et dicens Caeciliani purgationem non debuisse recitari, qui adhuc ab ipsis non fuerat accusatus.

330. Interlocutio, debere chartas quas Donatistae offerunt recitari, ut omnibus recitatis petitoris persona 1249D valeat deprehendi.

331. Ubi contendunt Catholici recitationem chartarum suarum interrumpi penitus non debere, sed omnia per ordinem esse recitanda.

332. Ubi Donatistae respondent, recitationem de Caeciliano catholico non potuisse competere.

333. Interlocutio ubi contendentibus de continuanda recitatione Catholicis, jubet cognitor illa potius recitari quae offerunt Donatistae.

334 Prosecutio Donatistarum initium referens causae, quid Mensurius Carthaginensis Ecclesiae episcopus unitatis tempore persecutio effecerit, unde exstitit causa dissidii.

335. Interlocutio probationem exigens si Mensurio crimen traditionis impingitur.

336. Prosecutio Catholicorum qua salva Ecclesiae causa, traditionem in Mensurio probari desiderant.

337. Ubi a Donatistis familiaris epistola recitatur 1250A a Mensurio ad Secundum Episcopum destinata, qua quid circa se actum sit tempore persecutionis insinuat.

338. Prosecutio Catholicorum, qua volunt esse testatum, familiares epistolas recitari quarum fides habeatur incerta.

339. Item alia familiaris epistola recitatur Secundi ad Mensurium rescribentis.

340. Ubi Catholici postulant exprimi, qui fuerit hic Secundus.

341. Ubi qui Secundus fuerit exprimunt Donatistae.

342. Recitatio supradicti rescripti, qua vicissim quid circa se in Numidia gestum sit eo tempore Mensurio Secundus insinuat.

343. Interlocutio praecipiens ut recitatis epistolis suis, patienter audiant Donatistae quae legi a Catholicis coeperant.

344. Prosecutio Donatistarum quae superesse sibi dicit quod de Caeciliano legendum est.

345. Interlocutio etiam de Caeciliano, quod superest 1250B praecipiens recitari.

346. Prosecutio Catholicorum quae patienter se habere asserit ut legatur.

347. Ubi offerunt Donatistae conditum a patribus suis de Caeciliani damnatione decretum, et hoc jubente judice recitatur.

348. Recitatione conclusa interloquitur judex, ut si quid est adhuc quod de Caeciliano recitari debeat intimetur.

349. Prosecutio Donatistarum, de caeteris quoque personis se habere documenta promittens.

241 350. Interlocutio ut quae a Catholicis oblata fuerant perlegantur.

351. Prosecutio Catholicorum testatum faciens et adversum Mensurium nihil publicis actum esse judiciis, et Caecilianum absentem ab his esse damnatum in concilio sine consule et die, qui sibi invicem confessa traditionis crimina in alio inveniuntur ignovisse concilio.

1250C 352. Interlocutio hoc ipsum exigens recitari.

353. Ubi principio Concilii recitato, interrumpunt Donatistae, negantes consulem et diem ecclesiasticis adjici solere decretis.

354. Catholicorum ad ista responsio.

355. Interlocutio similis praecedenti.

356. Ubi exigunt Catholici oportere disquiri, utrum Donatus, cujus modo vocabulum recitatum est, inter Caeciliani fuerit damnatores.

357. Interlocutio quaerens ista disquiri, et ita nomina singulorum.

358. Ubi Donatistae testantur se praebuisse patientiam, vicem petentes, cum coeperint respondere.

359. Interlocutio secundum voluntatem Donatistarum exigens de Catholicis patientiae professionem.

360. Ubi de praebenda patientia Catholici profitentur.

361. Ubi lecta codicis parte totum legi flagitant Donatistae.

362. Catholicorum ad ista responsio.

1250D 363. Prosecutio Catholicorum ideo asserens se legisse quae lecta sunt, ut Caeciliani possit valere purgatio.

364. Interlocutio adversus illa quae a Catholicis recitata sunt, Donatistas admonens respondere, ut caetera quae interrupta sunt recitentur.

365. Prosecutio Donatistarum asserens quod decretum sine Consulis adscriptione protulerint ex consuetudine se fecisse majorum.

366. Interlocutio quae dicit, ex hoc ne Catholicos fecisse aliquam quaestionem.

367. Prosecutio Catholicorum ideo haec agere Donatistas ut tempora contrahantur.

368. Ubi Donatistae dicunt, si de sententiis dictis nemo dubitat, Caecilianus jure damnatus est.

369. Prosecutio Catholicorum asserens posse monstrari quod de Caeciliano sit gestum, si quae interrupta fuerint, recitentur.

1251A 370. Ubi exigunt a Catholicis Donatistae, utrum illud verum esse Concilium, quo Caecilianus damnatus est, fateantur.

371. Catholicorum responsio, et si verum sit illud Concilium, Caeciliano absenti praejudicare non posse: quomodo Maximianistarum concilium damnantium Primianum praejudicium non attulit Primiano.

372. Donatistarum prosecutio, nec causam causae, nec personam praejudicare personae.

373. Interlocutio de Caeciliano qui a septuaginta damnatus est, respondere Catholicos oportere.

374. Prosecutio Catholicorum, inde se mentionem de Primiani damnatione fecisse, quia evangelica regula est, adversarios de suis operibus arguendos.

375. Prosecutio Donatistarum a primordio repetens, quid Caecilianus admiserit, et promittens ex Optati episcopi Catholici scriptis posse monstrari Caecilianum fuisse confessum quia a traditoribus fuerit ordinatus.

1251B 376. Prosecutio Catholicorum ut quae interrupta fuerant recitentur, et ubi dicunt, ipsos illius temporis Donatistas de suo judicasse Concilio, qui Caecilianum quem damnaverant accusare apud Constantinum Principem voluerunt.

377. Interlocutio qua requiritur, utrum post hoc Concilium accusationis Caeciliani ad principem Donatistae transmiserint.

378. Ubi quaerunt Donatistae utrum Caecilianus ab illo episcoporum judicio appellaverit.

379. Catholicorum prosecutio qua destruitur Donatistarum utroque modo Concilium, sive ante factum est quam ad Imperatorem Caeciliani crimina mitterentur, sive postea congregatum est.

380. Interlocutio quae a Donatistis exigit responderi utrum ante accusationem Caeciliani, an postea illud fuerit celebratum.

381. Donatistarum ad ista responsio.

382. Catholicorum prosecutio, qua postulant ea 1251C quae acta sunt postea recitari, ut Caecilianus absolutus, et accusatores ejus doceantur fuisse damnati.

383. Prosecutio Donatistarum, qua volunt lectione monstrare consuetudinis esse majorum quod Ecclesiastico judicio consul non sit adscriptus.

384. Ubi Catholici dicunt ad causam non pertinere quod volunt legere Donatistae.

385. Interlocutio quae Catholicos percontatur, utrum illud decretum, quod sine consule est, falsum esse non existiment.

386. Catholicorum ad ista responsio.

387. Interlocutio jubens ut quae interropta primitus fuerant, recitentur.

388. Ubi Donatistae illud Concilium quo Caeciliani damnatores invicem sua crimina donaverunt, ideo arguunt falsitatis, quia huic contra Ecclesiasticum et Apostolicum morem, consul adjectus est.

389. Prosecutio Catholicorum postulans ut superfluis amputatis, ea gesta recitentur quibus absolutus Caecilianus possit ostendi.

1251D 390. Ubi contendunt Donatistae ecclesiasticis Conciliis adscribi consulem non solere, et hoc flagitant ex scriptis dominicis approbare.

391. Ubi postulant Catholici purgationis Caeciliani gesta debere recitari.

392. Prosecutio Donatistarum Catholicos cogens decreti illius subire jacturam, quod adversus damnatores Caeciliani recitaverunt.

393. Interlocutio ubi dicit, ex duobus decretis illud potius posse nutare, cui nomen Consulis deest: et praecipiens, ut quae interrupta fuerant, perlegantur.

394. Prosecutio Catholicorum asserens nec illius se decreti causationem aliquam facere, nec tamen alterius decreti se pati debere jacturam.

395. Donatistarum ad ista responsio.

396. Interlocutio, ex majore diligentia Consulis adjecti, fidem non perire decreto.

1252A 397. Donatistarum ad ista contentio.

398. Prosecutio Catholicorum, Caeciliani purgationem debere in judicio recitari.

399. Ubi Donatistae dicunt, non valere Catholicos solvere quod objectum est.

400. Catholicorum ad ista responsio, cur in Apostolicis Conciliis non sit dies adjectus et consul: et quod in propheticis libris inveniantur singula tempora suis significationibus fuisse testata.

401. Interlocutio praecipiens gesta quae interrupta fuerant recitari.

242 402. Interlocutio qua petentibus Donatistis ut judicet, dicit judicari de negotii parte non posse.

403. Recitatio judicii Miltiadis et aliorum similiter sacerdotum, qua Caecilianus ostenditur absolutus.

404. Prosecutio Donatistarum ubi secundum superiora contendunt, ut Catholicos cogat decreti, quod adversus Caeciliani damnatores protulerunt, subire jacturam.

405. Interlocutio quae a Donatistis exigit, utrum 1252B habeant aliquid proferendum contra recitatum judicium Miltiadis.

406. Item interlocutio quae Donatistas aliud agentes admonet, ut ad quaesita respondeant.

407. Catholicorum responsio contra illud quod a Donatistis decreti a se prolati jacturam facere compellantur.

408. Ubi Donatistae contendunt, illud decretum adversus damnatores Caeciliani a Catholicis recitatum ideo nulla veritate fulciri, quia persecutionis tempore non possit Concilium congregari.

409. Catholicorum similis ad ista responsio, persecutionis tempore fieri potuisse Concilium: et hoc legalibus testimoniis edocetur.

410. Prosecutio Donatistarum similis praecedenti.

411. Catholicorum ad ista responsio, potuisse Concilium persecutionis tempore celebrari, si illo tempore, quamvis furtim, tamen etiam populus potuit congregari.

1252C 412. Prosecutio Donatistarum, numquam persecutionem passos esse Catholicos, qui quanta vis sit persecutionis ignorant.

413. Catholicorum ad ista responsio, quae interrogat Donatistas utrum negent collectas Christianorum persecutionis fieri solere temporibus.

414. Interlocutio quae definit a Catholicis hoc probandum, utrum noverint persecutionis tempore Concilium celebratum.

415. Catholicorum responsio, Apostolos inter persecutiones Judaeorum primum fecisse Concilium.

416. Donatistarum ad ista contentio.

417. Interlocutio a Catholicis exigens hoc doceri.

418. Ubi Catholici de Actibus Apostolorum recitant lectionem qua probare velint quod ab ipsis Concilium requisitum est.

419. Interlocutio quae designat recitatam a Catholicis lectionem quod quaesitum est non probasse.

420. Prosecutio Catholicorum asserens persecutionis tempore ab Episcopis colligi potuisse Concilium, 1252D siquidem tunc etiam plebes congregatae reperiuntur, unde martyres facti sunt.

421. Interlocutio id exigens comprobari, et ubi exceptores alii subrogantur.

422. Prosecutio Catholicorum quae interrogari desiderat Donatistas, utrum nulla habeant Martyrum gesta persecutionis tempore in collectis se fuisse fatentium.

423. Interlocutio ad interrogata respondere commonens Donatistas.

424. Donatistarum ad quaesita responsio, qua dicunt, nullam domum episcoporum capere potuisse Concilium.

425. Ubi respondent Catholici, duodecim episcopis qui in Concillo tunc fuerunt, domum sufficere potuisse.

426. Interlocutio quae requirit quantus in illo Concilio numerus Episcoporum fuerit.

1253A 427. Catholicorum prosecutio similis praecedenti.

428. Interlocutio Catholicorum dicta confirmans.

429. Ubi Catholici interrogant Donatistas, utrum tempore persecutionis negent fieri solere collectas.

430. Donatistarum prosecutio quae dicit hoc decretum quod a duodecim Episcopis actum Catholici protulerunt, vel hinc falsum esse, quod illis non est temporibus factum, vel quod Imperatore in propinquis regionibus posito nemo illic auderet congregare Concilium.

431. Ubi Catholici dicunt, parvum Episcoporum numerum facile tunc colligi potuisse.

432. Donatistarum ad ista responsio.

433. Ubi Catholici contestantur non permitti suos exire quos ad gesta miserant perferenda de Martyribus in collecta se fuisse fatentibus.

434. Ubi ultro gesta Martyrum Donatistae offerunt recitanda.

435. Interlocutio praecipiens eamdem recitari.

436. Ubi recitatio de gestis consule et die flagitant 1253B Donatistae, ut etiam decreti consul et dies cum eorumdem gestorum consule vel die conferantur.

437. Interlocutio quae inter decreti gestorumque tempora quantum intersit, inquirit.

438. Ubi aliter de intervallo temporis pronuntiantibus Catholicis, quantum interfuerit scriba respondet .

439. Ubi id de quo temporis intervallo aliter a Catholicis renuntiatum fuerat, tolli de tabulis prohibent Donatistae.

440. Ubi hoc ipsum Catholici excusant, et remanere patiuntur in tabulis.

441. Ubi de hoc falsi notant Catholicos Donatistae.

442. Catholicorum responsio, qua asserunt falsum illud dici non posse decretum, nisi probaverint Donatistae persecutionis tempore collectas fieri non solere.

443. Prosecutio Donatistarum, non potuisse Concilium 1253C eo tempore congregari, quo Martyres in equuleo dependebant.

444. Interlocutio Catholicorum repetens ad ista responsum.

445. Ubi Catholici respondent etiam tempore persecutionis tantam fuisse Christianorum diligentiam, ut in carceribus baptizati Martyres fecerint collectas plebis, factas ex gestorum posse recitatione clarescere.

446. Interlocutio, gesta praecipiens recitari.

447. Ubi Donatistae dicunt, haec ipsa se gesta nuper obtulisse recitanda quae nunc a Catholicis proferuntur.

448. Item recitatio gestorum quibus passiones Martyrum continentur.

449. Item offerunt alia Martyrum gesta Catholici, unde collectae plebis tunc factae doceantur, et recitantur.

450. Interlocutio quae definit ex recitatione gestorum collectas plebis persecutionis tempore celebratas.

1253D 451. Prosecutio Donatistarum, qua contendunt Catholicos decreti istius facere debere jacturam, quia non potuit tunc episcopale Concilium congregari.

243 452. Interlocutio quae definit, duodecim Episcopos in unam domum tunc colligi potuisse, quando collectae plebis publice fieri potuerunt.

453. Prosecutio Donatistarum, qua adhuc de decreti falsitate contendunt, et ipsius decretis sententias et verba discutiunt, et Caecilianum contra damnatores suos illo se decreto dicunt defendere potuisse, si constaret tunc factum hoc fuisse decretum.

454. Interlocutio contra Donatistarum prosecutionem, quae dicit duodecim episcopos et congregari 1254A tunc et latere facile potuisse, Caecilianum autem non illo duodecim episcoporum decreto, sed Miltiadis potius absolutum esse judicio.

455. Ubi iterum Donatistae Catholicos cogunt jacturam ipsius subire decreti.

456. Ubi alia documenta Imperatorii judicati super absolutione Caeciliani volunt offerre Catholici.

457. Interlocutio id ipsum praecipiens recitari.

458. Ubi exigunt a judice Donatistae, ut de decreti illius falsitate pronuntiet.

459. Interlocutio, claruisse de gestis fieri tunc potuisse Concilium.

460. Prosecutio Catholicorum, qua tacentibus Donatistis judicatum Constantini super absolutione Caeciliani offerunt recitandum.

461. Prosecutio Donatistarum, qua contendunt fieri tunc non potuisse Concilium, et debere Catholicos ejusdem decreti dispendium sustinere.

462. Interlocutio tunc de isto decreto enixius inquirendum fuisse, si in hoc Caeciliani absolutio teneretur, 1254B nunc Donatistas contra judicium Miltiadis, aliud oportere vel dicere, vel proferre, quo Caeciliani absolutio destruatur.

463. Prosecutio Donatistarum, qua promittunt responsuros se esse contra judicium Miltiadis: fidem tamen illius inquirendam esse decreti.

464. Interlocutio exigens intimari aliquid contra judicium Miltiadis, et judicans in persecutione fieri potuisse Concilium.

465. Catholicorum prosecutio necessariam fuisse causam cur tunc congregarentur Episcopi.

466. Interlocutio exigens contra Caeciliani absolutionem a Donatistis aliquid responderi.

467. Prosecutio Donatistarum, quamvis collectae tunc factae sint plebis, tamen episcoporum contrahi tunc non potuisse Concilium.

468. Interlocutio exigens Donatistas legere aliquid contra judicium Miltiadis.

469. Prosecutio Donatistarum, non potuisse episcopos 1254C suos in eo crimine alterum condemnare, si eo ipsi tenerentur obnoxii.

470. Catholicorum de scripturis dominicis ad ista responsio.

471. Interlocutio exigens ut contra absolutionem Caeciliani quid proferatur.

472. Prosecutio Donatistarum, Caecilianum in Africa ubi damnatus fuerat, debuisse purgari: Miltiadis autem pro eo sententiam non valere, quia simili etiam crimine tenebatur.

473. Prosecutio Catholicorum exigens hoc probari quod de crimine Militiadis dixerant Donatistae.

474. Interlocutio approbari praecipiens quod intenditur Miltiadi.

475. Prosecutio Donatistarum, qua de Miltiadis nomine quid sit actum, probaturos se gestorum recitatione promittunt.

476. Ubi Catholici petunt de nomine Miltiadis res judicatas debere proferri.

477. Ubi Donatistae dicunt se scriptis Optati catholici 1254D episcopi monstraturos Caecilianum Brixiae fuisse damnatum.

478. Interlocutio, Optati testimonio nunc amoto, illud potius quod super nomine Miltiadis Donatistae promiserant proferendum.

479. Ubi Donatistae Optati volunt testimonium recitari.

480. Interlocutio quae promittit Optati testimonium recitandum, si primum quod contra Miltiadem promissum fuerat recitetur.

481. Prosecutio Catholicorum, contra eminentes episcoporum sententias unius Optati testimonium suscipi non debere.

482. Donatistarum prosecutio, nimium verum esse quod contra Catholicos Optatus catholicus dixit.

1255A 483. Catholicorum prosecutio, Optati scripta pro scripturis canonicis non haberi.

484. Prosecutio, qua exigunt Donatistae ut aut damnent Catholici Optatum, aut patiantur ejus testimonium recitari quo Caecilianum Brixiae dicit fuisse damnatum: et qua admonent judicem, ut promissam teneat aequitatem.

485. Interlocutio similis praecedenti.

486. Catholicorum prosecutio, contra Miltiadem debere Donatistas proferre aliquod judicatum.

487. Interlocutio similis praecedenti.

488. Ubi dicunt Donatistae non esse prolixum quod de Optato desiderant recitari.

489. Interlocutio, ordinem servandum esse definiens, ut primo contra Miltiadem aliquid, postea de Optato quantum voluerint, recitetur.

490. Ubi gesta in urbe habita offerunt Donatistae.

491. Ubi gesta eadem recitantur quibus in urbe Roma a nonnulis aliis et a quodam Stratone rerum Ecclesiasticarum traditio perpetrata est.

1255B 492. Interlocutio in tam prolixis gestis nihil dictum de nomine Miltiadis.

493. Ubi dicunt Donatistae adhuc se non finisse totum quod promiserant recitare.

494. Catholicorum prosecutio qua prolixis gestis se patientiam praebuisse testantur, et nihil ex iisdem adversum Miltiadem esse prolatum unde se debere de absolutione Caeciliani, etiam Constantini Principis legere judicatum.

495. Prosecutio Donatistarum, qua testantur traditionem se gestis prioribus recitasse, et adhuc se habere quod legant.

496. Interlocutio, alia circa Miltiadis personam recitari gesta permittens, et Catholicis servans, ut recitent postea si quid velint.

497. Hic Catholici volunt esse testatum, quod non expresserint Donatistae, ubi superiora gesta confecta sint.

498. Interlocutio confirmans quod a Catholicis 1255C dictum est.

499. Item a Donatistis gesta alia recitantur, quibus post redditam agendi licentiam Christianis, res Ecclesiae quae traditae fuerant, recuperantur a Stratone et caeteris quos ad id negotium Miltiades episcopus destinarat.

500. Interlocutio, quod etiam secunda gesta nihil de reatu contineant Miltiadis.

501. Ubi asserunt Donatistae eum Stratonem quasi diaconum a Miltiade directum ad res Ecclesiae repetendas, qui invenitur ante tradidisse.

244 502. Interlocutio postulans id doceri.

503. Ubi recitatur ex primis gestis Stratonis nomen.

504. Interlocutio postulans evidenter ostendi, utrum Straton in primis gestis diaconus fuerit nominatus.

505. Ubi Donatistae ex hoc illud interpretari volunt ibi diaconum significatum quod iisdem gestis hortator susperstitionis fuerit nominatus.

506. Ubi Catholici ex Donatistarum prosecutione 1255D colligunt, fieri potuisse ut alter fuerit Straton superstitionis hortator.

507. Donatistarum contra ista contentio.

508. Interlocutio qua dicitur utraque gesta iisdem temporibus facta, et debuisse Stratonem eodem hortatoris nomine utrobique signari.

509. Item interlocutio quae requirit apertum crimen et manifestam damnationem Miltiadis esse promendam.

510 Prosecutio Donatistarum, eumdem Stratonem esse qui primo tradidit, postea res suscepit Ecclesiae; nec obesse veritati, quod ibi hortator superstitionis est dictus, quia gentiles diabolum dicere noluerunt: tunc de Miltiade oportere judicari Stratonis consortio maculato.

511. Interlocutio, probari oportere quod idem Straton etiam tunc a Miltiade directus sit, quando dicitur tradidisse.

1256A 512. Donatistarum prosecutio, ideo ibi non teneri vocabulum Miltiadis quod adhuc episcopus non fuisset: hinc autem Miltiadem fuisse pollutum, quod traditorem Stratonem in numero habuit diaconorum.

513. Interlocutio pronuntians, partes agere debere quae competunt.

514. Prosecutio Catholicorum, duo Stratones tunc esse potuisse, nec abhorrere a consuetudine, ut duo uno nomine censeantur, Miltiadem vero reum esse non posse, nisi traditionem Stratonis scisse doceatur.

515. Interlocutio inter episcopos nihil suspicionibus actitandum, et debere Constantini judicium recitari.

516. Recitatio judicii Constantini, quo apud se quoque Caecilianum fuisse purgatum post Arelatense Concilium, significat Imperator.

517. Interlocutio quae admonet Donatistas, utrum contra haec habeant aliquid recitandum.

518. Ubi dicunt iterum Donatistae Miltiadem Stratonis 1256B societate pollutum.

519. Interlocutio similis praecedenti.

520. Ubi dicunt Donatistae, falsum esse judicium Constantini auribus intimatum.

521. Interlocutio, quod inter partes sententiam tulerit Imperator.

522. Ubi hoc legi desiderant Donatistae.

523. Interlocutio, hoc ipsum significans, et ex rescripto Principis superius recitato.

524. Ubi Donatistae volunt esse testatum in rescripto Principis nec diem esse nec consulem.

525. Ubi respondent Catholici, et lectum esse ex rescripto diem, et iterum offerunt ut legatur.

526. Prosecutio Donatistarum, lecto die non esse consulem lectum.

527. Catholicorum ad ista responsio, et ut si de rescripto dubitatur, archivorum inspiciatur auctoritas.

528. Interlocutio, imperiale rescriptum cui desit 1256C consul et dies, in dubium revocari non posse.

529. Ubi Donatistae queruntur episcopale decretum superius a Catholicis cum consule esse prolatum, et nunc Imperatoris epistolam sine consule recitari.

530. Ubi Catholici provocant Donatistas, ut dicant falsam esse Imperatoris epistolam.

531. Ubi postulant Donatistae, ut quod sibi servatum fuerat, de Optato proferant lectionem.

532. Interlocutio, debere respondere primitus Donatistas, utrum falsa sit Imperatoris epistola, et ita demum recitari de Optato quod velint.

533. Ubi asserunt Donatistae Caeciliano nihil prodesse rescriptum, quia invenitur postea condemnatus: et hoc volunt recitata Optati lectione constare.

534. Ubi Catholici contestantur, quod sibi non obsit error Optati: legi tamen patiuntur Optatum.

535. Ubi postea Consul invenitur Imperiali epistolae.

536. Ubi de Optato lectio recitatur.

1256D 537. Non inventa in Optato damnatione Caeciliani, sed retentione apud Brixiam temperantius ab Optato esse dictum asserunt Donatistae.

538. Interlocutio, debere Donatistas qui hoc Optatum temperantius posuisse dixerunt, evidentius approbare Caecilianum ab Imperatore fuisse damnatum.

539. Prosecutio Donatistarum, qua dicunt alium Casae non fuisse Donatum.

540. Catholicorum ad ista responsio, quod in actis Miltiadis Donatus Casensis evidenter expressus sit.

541. Ubi Petilianus Episcopus partis Donati impedimento raucedinis agere se non posse testatur.

542. Ubi Catholici testantur, ideo se Petilianum excusationi subtrahere voluisse, quod ei Donatus Casensis ex gestis evidenter ostensus est.

543. Interlocutio, cum septeni adstent, de unius defectu querelam esse posse.

1257A 544. Prosecutio Donatistarum, qua principi Constantino libellum asserunt proprios dedisse majores, et eo principem motum agendi eis dedisse licentiam, et ibi Felicis Aptungitani episcopi qui Caeciliani fuerat ordinator, causa narratur.

545. Interlocutio exigens ut quod competit Donatistis, documentorum prolatione monstretur.

546. Libelli recitatio quem Constantino imperatori dederunt illo tempore Donatistae.

547. Prosecutio Catholicorum, qua asserunt pro se facere libellum quem recitaverunt Donatistae.

548. Interlocutio Catholicorum dicta confirmans, et rescriptum Constantini praecipiens recitari.

549. Ubi recitatur epistola Constantini ad vicarium Verinum destinata, qua libertatem agendi tribuit Donatistis.

550. Prosecutio Catholicorum quae dicit pro se magis epistolam facere Constantini, quia non de Caeciliano aliquid judicatum est, sed furori ipsi permissi sunt.

1257B 551. Interlocutio Catholicorum dicta confirmans.

552. Ubi Donatistae petunt ut judex de permissa 245 sibi a Constantino arbitrii libertate pronuntiet.

553. Interlocutio pronuntians quod petitum est, et adserens principem Honorium de absolutione Caeciliani hodie praecepisse disquiri.

554. Prosecutio Donatistarum qua interpretantur ideo non videri Caecilianum fuisse purgatum, quia retractata causa Felicis ordinatoris ejusdem, Ingentius quidam ad comitatum praeceptus est destinari, et nihil actum ab Ingentio reperitur quo Felix absolutus esse noscatur.

555. Prosecutio Catholicorum qua promittunt se Aeliani proconsulis recitata relatione monstrare, quid super Felicis absolutione fuerit actitatum.

556. Ubi Donatistae contendunt Constantini potius litteras recitandas, quibus jussus est Ingentius ad palatium destinari.

557. Interlocutio quae hoc potius praecipit recitari.

1257C 558. Ubi hae ipsae litterae recitantur.

559. Prosecutio Catholicorum, ubi dicunt relationem Aeliani proconsulis recitandam, qua Felix ostenditur absolutus.

560, Recitatio relationis ejusdem.

561. Interlocutio quae deposcit, ut ad pleniorem fidem etiam gesta ipsa quibus Felix purgatus est, recitentur.

562. Ubi Donatistae contendunt illud potius recitandum, si aut directus est, aut aliquid apud imperatorem egit Ingentius.

563. Prosecutio Catholicorum, acta potius recitari oportere, ut quemadmodum Caecilianum constitit absolutum, ita et Felix purgatus fuisse monstretur.

564. Interlocutio gesta praecipiens recitari.

1258A 565. Gestorum recitatio pro Felice qui Caeciliani fuerat ordinator.

566. Interlocutio exigens ut quod partibus competit, intimetur.

567. Prosecutio Donatistarum contra gesta pro Felice prolata.

568. Interlocutio, gesta, quae roboravit antiquitas, nonnisi aliorum prolatione gestorum posse rescindi.

569. Prosecutio Catholicorum, sufficere causae quod ab ipsis est recitatum, et si Caeciliani purgationem Ingentii persona rescindit, Donatistas hoc potius debere monstrare.

570. Interlocutio quae istud exigit recitari.

571. Donatistarum prosecutio qua dicunt, praesentem Felicem debuisse purgari, et qua requirunt, utrum aliquid apud imperatorem Ingentius pro Felice responderit.

572. Prosecutio Catholicorum qua dicunt, quoniam omnia per ordinem recitata sunt, debere cognitorem, 1258B summotis tergiversationibus, ferre sententiam.

573. Interlocutio exigens ut contra gesta, quibus absolutus est Felix, aliquid recitetur.

574. Prosecutio Catholicorum, majoris esse innocentiae documentum quod absens purgatus est Felix.

575. Prosecutio Donatistarum, qua omnes totius negotii recapitulantur articulis superiorum prosecutionum diversi tractati.

576. Interlocutio absoluta et consumpta repeti non debere, qua rursus exigitur ut contra Felicis absolutionem aliquid recitetur.

577. Prosecutio Catholicorum, postulans ut quoniam discussis omnibus, superflua repetuntur, jam sententia proferatur.

578. Interlocutio contra Felicis absolutionem aliquid recitandum.

579. Prosecutio Donatistarum debere judicem de his quae prolata sunt judicare.

1258C 580. Prosecutio Catholicorum (qua postulant) ut etiam caetera recitentur.

581. Interlocutio, omnia debere recitari, ut de omnibus judicetur.

582. Prosecutio Donatistarum similis praecedenti.

583. Interlocutio similis praecedenti.

584. Prosecutio Donatistarum, pro arbitrio partis adversae falsatum esse et destructum quidquid a sua parte prolatum est.

585. Interlocutio, si nihil superest quod legatur, debere partes exire, ut scribi possit plena sententia.

586. Interlocutio convocans partes ut sententia recitetur.

587. Sententia recitata quae totum complexa negotium, quid observari oporteat, pro catholica unitate decernit.

Expliciunt Capitula tertiae Cognitionis.