DUBIA.

Quia per angelicae hierarchiae spiritus immediate a Deo recipientes divinas illuminationes, ipsa Ecclesiastica hierarchica in nos deferuntur, tamquam animarum nostrarum praesides, decenter et convenienter immediate post doctrinam caelestis hierarchiae, tradit nobis I). Dionysius doctrinam Ecclesiasticae hierarchiae : circa quam ante Litteram quatuor quaerenda sunt.

Primo, Utrum doctrina Ista Ecclesiasticae hierarchiae sit scientia ?

Secundo, Quid sit subjectum ejus ?

Tertio, Utrum sit una ?

Quarto, de fine et modo ipsius.

Circa primum sic proceditur.

i. Videtur primo, quod doctrina Ecclesiasticae hierarchiae, hic tradita, non sit scientia. " Nulla enim scientia est circa " particularia, " ut dicit Porphyrius ex summa Platonis : sed in hac doctrina traduntur particulares operationes ministrorum Ecclesiae : ergo non est scientia.

2. Ad idem, Omnis scientia habet principia communia, et propria, ex quibus procedit : sed haec doctrina non habet principia communia, cum non reducat ea quae tradit, in communes conceptiones : et sic etiam non habet propria principia, quorum firmitas est ex communibus : ergo non est scientia.

3. Ad idem,. Omnis scientia reducitur

ad principales partes philosophiae, quae sunt rationalis, moralis, et tres modi essentiales philosophiae, qui determinantur in VI philosophiae primae, scilicet mathematica, naturalis, et divina : haec autem non est aliqua harum, nec reducitur ad eas : maxime enim videtur reduci in moralem, in quam reduci non potest, pro tanto quod moralis considerat operationes nostras : haec autem est de quibusdam operatis, sicut de Eucharistia, et similibus : ergo non est scientia.

4. Ad idem, Avicenna dicit, quod " omnis scientia est, vel de his quae sunt " ab opere nostro, vel ab opere naturae :" sed sanctificationes quae hic traduntur, non sunt ab opere naturae, neque nostro, sed divino : ergo non est scientia.

5. Ad idem, Sicut probat Philosophus in IV Ethicorum, " Omnis scientia est " aeternorum, eo quod est de necessariis : sed ea quae hic traduntur, inceperunt per institutionem alicujus In tempore : nec iterum semper erunt, quia Sacramentorum usus cessabunt : ergo de his non potest esse scientia.

Ad oppositum.

i. Angelica hierarchia, et humana, eodem perficiuntur, id est, divino lumine : cum igitur de angelica hierarchia sit scientia, quemadmodum in alio libro tradidi, videtur quod etiam de Ecclesiastica debeat esse scientia.

2. Ad Idem, Hierarchia Ecclesiastica habet differentias et passiones quae de ipsa demonstrari possunt, et habet diffinitionem, et partes quae requiruntur In scientiis : ergo de ea potest esse scientia.

Solutio. Concedimus, quod haec doctrina Ecclesiasticae hierarchiae, est scientia, et concedimus rationes ad hoc : non tamen est scientia philosophica, nec reducitur ad aliquam earum, nec sicut particularis ad universalem, cum subjectum et principia ejus non stabiliantur a primo Philosopho, nec ab aliquo : nec iterum sicut subalternata ad subalternantem, cum medium ejus non sit sub medio ea- rura, tamquam demonstraret quid, altera demonstrante propter quid : sed est pars scientiae divinae, quae non est aliqua earum, quae dicuntur liberales: quamvis quantum ad subjectum sit liberrima : sed est ante liberales quantum ad certitudinem luminis, quae est per inspirationem : et hic modus est certissimus in se, quia firmatur immediate in lumine divino, a quo est omnis firmitas in principiis rationis : quorum principiorum lumen est probatio liberalium scientiarum. Unde dicit Glossa super Joannem, quod " in-" spirationi omnes consentiunt: sed in ex" cogitationibus, id est, argumentationi-" bus est maxima dubietas : unde et con" tradicunt sibi invicem, quamvis nobis " videatur minus certus modus qui est " per inspirationem, propter nostrum " defectum. "

Ad primum ergo dicendum, quod hic non traduntur particulares sanctificationes, ut baptismus Petri, sed particularium operationum, sicut in medicina, quamvis gratia exempli, aliquae singulares operationes tangantur.

Ad secundum dicendum, quod haec doctrina habet principia, ex quibus procedit, non quae subjiciantur rationi, sed quae sunt supra rationem, a divina inspiratione accepta : nihilominus tamen recipit principia communissima, quibus utuntur demonstrativae scientiae, ut est de quolibet affirmare vel negare.

Ad tertium dicendum, quod scientiae quae sunt de rebus quarum cognitio acquiritur per principia, quae sunt sub ratione, reducuntur ad illas scientias : haec autem est scientia divina, per ea quae sunt supra rationem procedens : et similiter dicendum ad quartum.

Ad quintum autem dicendum, quod licet non semper fuerit usus sacramentorum in significando, et causando gratiam, nec iterum semper sit futurus, aptitudo tamen ad significandum et causandum immutabilis est, sicut etiam dictiones in lingua Latina, ex aliquo tempore sunt institutae ad significandum, de his tamen est scientia grammaticae, propter immutabilem significandi aptitudinem : et secundum hoc de sacramentis potest esse scientia.

Circa secundum sic proceditur.

1. Videtur, quod sacramenta, de quibus tamen agitur in hac scientia, non sint subjectum ejus : in omni enim scientia, determinari debet de subjecto in communi, et de omnibus partibus ejus : sed in hac scientia non determinatur de sacramento in communi, et de omnibus ejus partibus : quia nihil dicitur de matrimonio, et extrema unctione, et paenitentia : ergo sacramentum non est subjectum hujus operis.

2. Praeterea, In scientia debent determinari primae differentiae subjecti, in quibus convenit secundum prius et posterius, sicut philosophia prima de actu et potentia, et substantia et accidente : sed sacramentorum quaedam sunt novae legis, in quibus est perfecta ratio sacramenti, sicut in causantibus et significantibus gratiam : quaedam vero sunt sacramenta veteris legis, quae tantum significant, de quorum differentia nihil hic determinat : ergo valde insufficienter traderet scientiam de suo subjecto, quod est inconveniens.

3. Praeterea, Si dicatur, quod sacramenta sunt subjectum, quantum ad ritus sacramentorum, secundum quod pertinent ad actionem hierarchiae, cum in sacramento paenitentiae maxime exerceantur hierarchiae actiones, de ritu paenitentiae aliquid dicere deberet, de quo tamen nihil dicit.

4. Praeterea, Ipse determinat de quibusdam quae tamen non sunt sacramenta, sicut de dormitionibus, id est, de ritu sepeliendi mortuos,et similiter de mysticis consummationibus : ergo sacramentum non est subjectum hujus scientiae,

5. Item, Videtur quod Ecclesiastica hierarchia non. sit subjectum, et tamen videtur alicui esse subjectum ex titulo :

hierarchia enim est quidam gradus potestatis : sed baptismus de quo hic determinatur, non determinat aliquem gradum potestatis, cum a quolibet tradi possit : ergo tota haec scientia non versatur circa hierarchiam : et sic hierarchia non potest esse subjectum ejus.

6. Praeterea, Ipse non determinat de quolibet actu hierarchiae, sicut de paenitentia nihil determinat : ergo videtur esse valde insufficiens.

Solutio. Dicimus, quod subjectum hujus operis est Ecclesiastica hierarchia,secundum quod est in sanctificationibus descendentibus a summo hierarcha per medios usque ad ultimos, qui sunt tantum subditi. Sacramenta autem hic non intenduntur, nisi secundum quod ad dispensationem hierarcharum pertinent : unde non determinat de sacramentis in quantum sacramenta sunt, ostendens quid sit res in quolibet sacramento, sed quasdam operationes quibus dispensantur sacramenta per hierarchiis. Et ideo concedimus, quod sacramentum non est subjectum hujus operis, et quatuor primas rationes.

Ad quintum dicendum, quod baptismus quantum ad jurisdictionem descendit a primo hierarcha in medios ministros usque in ultimos, licet exsecutio ejus non determinetur ad hierarchas, propter necessitatem, quae determinat ministrum quemlibet, etiam de plebe.

Ad sextum dicendum, quod in paenitentia non est principale id quod est ex actione hierarchae, sed quod est ex parte subditi, scilicet interior contritio, quae absolvit a culpa : hierarcha autem non absolvit nisi jam absolutum, determinando tantum paenitentiam exteriorem. Et similiter etiam est in matrimonio, quod perficitur consensu, et in extrema unctione in qua principaliter operatur devotio recipientis : in aliis aulem principalius illud, quod est in actione conferentis sacramenta, et ideo de his determinat.

Circa tertium sic proceditur.

i. Videtur, quod non sit una. " Una enim scientia est unius, " ut dicit Philosophus : cum igitur multa tradantur in hac scientia, ut baptismus, confirmatio, et hujusmodi, videtur quod non sit una scientia.

2. Praeterea, Ista non uniuntur nisi in ratione sacramenti: sacramentum autem, ut dictum est, non est subjectum hujus scientiae : ergo ista multa non reducuntur in rationem unam subjecti : ergo de his non potest esse scientia una.

Solutio. Dicimus, quod haec scientia est una, et habet unitatem a subjecto suo, sicut et aliae scientiae : et omnia quae determinantur in hac scientia quamvis sunt multa, reducuntur tamen ad hierarchiam Ecclesiasticam, aut sicut partes, aut sicut operationes, aut aliter. Et per hoc patet solutio ad ea quae objecta sunt.

Circa quartum sciendum est, quod finis hujus scientiae non est ut sciamus, sicut nunc et hic, sed ut et sancti simus, secundum determinatam sanctitatem, quae scilicet descend.it per ministros Ecclesiae a primo hierarcha. Modus autem determinandi in scientiis est duplex, scilicet compositivus, descendendo a primis in ultima, per compositionem secundi cum primo, et sic deinceps. Resolutorius, dividendo causam in primas causas, et composita in simplicia. Et in eisdem potest esse uterque modus, secundum diversum ordinem. In hac autem scientia modus manifestandi est resolutorius divinus, non in principia philosophiae : reducit enim operationes inferiorum in superiores, et humanas in divinas, et has in magis divinas, quousque perveniatur ad primum principium. Modus vero procedendi in scientia, quantum ad partes suas ostendetur ex divisione. Alia vero, ut de efficiente, et habitu regente, determinata sunt in principio Caelestis hierarchiae.