DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

Sacerdos quidem stat, etc.

Quia nullus ordo perficiendorum, qui non ponuntur in gradu praelationis super alios, habet consecrationem praeter ordinem monachorum, ideo hic agit de consecratione ipsorum, et prius ponit ritum, secundo theoriam, ibi (sig. 5), Quod neque pedibus, etc.

Titulus autem istius partis est, Mysterium, id est, ritus aliquid spirituale oc- caput habet Scripturas a Deo traditas, sed tantum adstat sacerdoti supra illum mysticam invocationem prosequenti. Qua finita, sacerdos ad eum accedens, rogat ipsum primum, an omnibus rebus dividetis renuntiet, non solum vitis, verum etiam imaginationibus. Deinde exponit illi vitam perfectissimam, contestans illum debere mediam vivendi rationem superare. Quae ubi omnia is qui initiatur continenter professus est, sacerdos eum signo crucis consignatum tondet, tres personas divinae beatitudinis invocando, omnique veste detracta, eum alia induit, et cum aliis viris sanctis adstantibus ipsum salutans, participem facit divinorum mysteriorum.

euitans, monasticae consummationis, id est, consecrationis.

Erat autem ritus iste in primitiva Ecclesia : sacerdos stabat ante altare cantans aliquos Psalmos convenientes mysterio et hierarchiae, et iste qui erat consecrandus in monachum, stabat post eum non genu unum flectens sicut diaconus, neque duo sicut sacerdos, neque habet librum supra caput sicut Episcopus, sed adstat tantum sacerdoti psallenti : et quaerebat sacerdos ab eo si vellet renuntiare rebus saecularibus, non tantum quoad conversationem, sed etiam cogitationibus et affectibus earum : et exponebat ei perfectionem vitae quam debebat de caetero servare, et quod debebat in vita excedere illos de populo : et cum consecrandus hoc promittendo confiteretur, signabat eum signo crucis, et tondebat eum invocans Trinitatem, et exutis prioribus vestibus, induebat eum aliis, et osculabatur eum cum aliis sacerdotibus qui adstabant et dabant sibi corpus Christi.

Sacerdos. Notandum est, quod hic sacerdos, non dicitur summus sacerdos, quia non consecrabantur ab Episcopo, ut dictum est : invocationem, id est, Psalmos, vel alias orationes: consummandus , id est, qui debet consecrari in monachum : mysticam, id est, ad ritum pertinentem : perficiendum, id est, consecrandum. Alia translatio, " ad eum qui " perficitur, "

Diversis : Commentator " divisis ", scilicet non diversoriis vel etiam distrahentibus, saecularibus et multiplicibus studiis, ut puta negotiationibus, aliisque contractibus, haec enim animum propter multas curas multum distrahunt: phantasiis, id est, cogitationibus et dis- sidiis : perfectissimam vitam, id est, observationes regulares : media super adstare, id est, esse in perfectione super populum, qui supra dictus est medius ordo.

Perficiente, id est, complente, scilicet sacerdote : confitente, id. est, promittente scilicet monacho, intus, id est, exanimo non timore : alia translatio, " haec autem omnia attente confesso, " cruciformi similitudine, id est, signo crucis, trinam substantiam, id est, tres personas. Commentator, non substantiam ut interpretari quidam securius possint, sed. subsistentiam.

Sacerdotibus, id est, sacra dantibus, non diaconis, salutans, id est, osculans, socium, id est, communicatorem, mysteriorum, id est, Eucharistiae.

5