BALTH. CORDERH, S. J. INTERPRETATIO.

Caeterum opinor, imo vero compertum habeo, sincerissimum sacrorum ordinum judicium censere, prae istis detestabilisslma obsidione teneri eos, qui deiformem vitam deserentes,.sententiis moribusque perditis daemonibus consentiunt dum ea quidem quae

quidem existentia et immortaliter creata, et aeternaliter delectata per extremam et sibimet perniciosam insipientiam avertentes, materialem vero et multum passibilem alienationem et perditas et corrumpentes delicias, et infirmam in alienis non existentem : sed opinabilem delectationem concupiscentes et operantes.

B. Primi ergo ipsi et potius illis a ministro discretiva voce segregantur. Non enim justum est eis alterius cujusdam sacri participare quam eloquiorum conversoriae ad meliora doctrinae. Ea enim divinorum supermundane sacrificatio ab his qui sunt in paenitentia, et ad eam jam venientibus absconditur, non omnino ad sacratissimum admittens. Appellat vero et haec castissime, quia in aliquo ad deiformitatis summum imperfecte infirmantibus invisibilis vado et non communicabilis. Abigit enim per omnia clarissima vox non valentes conjungi divinorum digne communicationibus, multo magis passibiliter energumenum multitudo immunda erit, et omni alienata sacrorum inspectione et communicatione. Deinde divino fiunt foris templo, et superexcellenti eos sacrificio teletarum indocti et imperfecti, et cum ipsis a sacra apostatae vita consequenterque his adversus contrariorum et vincula et phantasias propter infirmitatem bene patientes, quippe non pervenientes ad divina per corroboratum et non indigentem contuitum in deiformis habitus incommutabile et activum. Deinde cum ipsis contraria quidem recedentes vita, nondum autem et phantasiis ejus habitu et amore divino et claro purgati. Et post hos qui non omni modo uniformes, et legaliter dicendum, immaculati et incontaminati sunt perfectissime.

et vere sunt, et immortaliter possidentur, atque aeternaliter delectant, per extremam sibique perniciosam dementiam adversantur ; materialem vero pluribusque perturbationibus obnoxiam immutationem, perditasque ac corruptrices voluptates, et instabilem, eamque alienam, neque vere existentem, sed apparentem delectationem ambiunt et consectantur. Hi ergo primi, et quidem magis proprie quam illi, segregativa ministri voce arceantur ; neque enim fas sit eis cujuslibet alterius rei sacrae participes evadere, praeterquam eloquiorum Dei, quorum magisterio ad meliorem frugem converti possint. Nam si supermundialis illa sacrorum divinorum celebratio, etiamdum paenitentes, tametsi quondam ejus compotes, repellit, non nisi sanctissimo quoque admisso ; quin etiam proclamat : Ego ad deiformitatis culmen propter suam imperfectionem non assurgentibus invisibilis et incommunicabilis existo (arcet enim purissima vox ista quoque illos qui rebus divinissimis digne communicantibus conjungi non possunt) adeoque magis eorum, qui passionibus exagitantur, turba profana erit, et ab adspectu communioneque sacrorum aliena. Ubi demum divino templo sacrisque, quae capacitatem eorum superant, exclusi sunt, illi qui nullis adhuc sacramentis initiati omninoque rudes existunt, et cum iis apostatae vitae sanctioris, et his conformiter illi qui adversariorum terroribus visisque prae ignavia facile moventur, quippe qui per constantem firmamque cum divinis rebus consensionem, necdum deiformis istius status habitudinem efficaciamque sint adepti ; deinde cum his ii, quoque qui contrariae quidem illi vitae nuntium miserunt, nondum tamen a visis habitu amoreque divino eoque purissimo purgati sunt, atque secundum hos ii, qui non omnino uniformes, et, ut legis phrasi utar, non