BALTH. GORDERII, S. J. INTERPRETATIO.

II. Mysterium monasticae consecrationis.

Sacerdos quidem stat ante altare, monasticam sancte recitans invocationem ; is autem qui consecratur stat post sacerdotem, nec utrumque neque etiam alterum genu flectit, nec supra non super caput habens Deo tradita eloquia, tantum vero sacerdoti adstans psallens super ipso mysticam invocationem. Perficiens autem cam sacerdos, ad perficiendum veniens, interrogat primum hoc, si primum abrenuntiat divisis, non solum conversationibus, sed phantasiis : deinde perfectissimam ei vitam narrat, testimonium ei perhibens, quia oportet eum media superadstare. Haec autem omnia perficiente, intusque confitente, cruciforrni similitudine signans ipsum sacerdos tondet, trinam divinae beatitudinis invocans substantiam, et vestem omnem exuens, alteram induit, et cum aliis sacerdotibus viris quicumque adsunt salutans eum. socium perficit divinorum mysteriorum.