DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

Et summum sacerdotem, etc.

Hic incipit exponere ea quae aguntur ante consecrationem, et primo thurificationem, secundo Psalmorum orationem, ibi, (sig. 11, IV) Psalmorum, etc, tertio quorumdam exclusionem, ibi (sig. 14), Harum alii, etc.

Circa primum duo facit. Primo ponit id cujus theoria quaerenda. Secundo assignat triplicem ejus theoriam, ibi, Ipsa enim, etc

lentem. Summa siquidem illa Deitas, quae beatitudine cunctis antecellit, etsi divina benignitate ad participum sui sacrorum prodeat communionem, nequaquam tamen a naturae suae stabili firmoque statu discedit, sed dum omnibus qui divinam similitudinem prae se ferunt pro cujusque captu collucet, secum vere manet, neque quidquam ab identitate sua dimovetur; simili ratione divinum illud synaxeos sacramentum, quamvis singulare habeat ac simplex compactumque principium, quod symbolorum varietate benigne multiplicetur, et ad omnem Dei principalem se extendat effigiationem ; uniformiter tamen ad propriam se denuo colligit unitatem, atque in unum redigit eos qui ad se sancte ducuntur.

Littera sic exponitur : Et oportet videre summum sacerdotem divinitus, id est, ad similitudinem Dei venientem cum suavi odore a divino altari usque ad extrema templi omnes thurificando, et ipsum iterum residentem in ipso, scilicet altari perfective, Id est, perficientem sacramenta.

Ipsa enim, etc Hic ponit triplicem ejus theoriam. Prima est ex parte ejus cui offertur, qui omnia implet in seipso manens. Secunda, ex parte ipsius sacramenti quod offertur : quia corpus Christi unum in se, est in diversis symbolis, ibi, Similiter divina, etc Tertia ex parte offerentis qui condescendens aliis in diversis figuris, ipse manet in uniformi intellectu divino, ibi (sig. 11), Juxta hunc autem deiformem, etc Littera sic exponitur : Venientem, dico, divinitus : enim, id est, quia ipsa divina beatitudo quae est super omnia, etsi, id est, quamvis proveniat in com-

munionem participantium sua sacra, bonitate divina sua inclinante in hoc, sed tamen non efficitur extra statum, id est, quietem, et collocationem, id est, firmam subsistentiam, per, id est, propter suam beatam immutabilitatem : et ipsa illucendo proportionaliter omnibus deiformibus per dona ab ipsa suscepta, vere, id est, substantialiter existit circa seipsam, nulli per essentiam mixta, et omnino non, id est, nullo modo transmutatur a propria immutabilitate.Similiter divina teleta synaxeos, id est, communionis , etsi, id est, quamvis habeat principium, id est, contentum et signatum supernaturale (secundum quod supra dixit) principium, id est, Christum, singulare, id est, divinissimum in se manens, et simplex, id est, non multiplicatum, et complicitum, id est, conclusum intra se, tamen humanitus, id est, clementer vel secundum formam humanam multiplicatur in sacram varietatem symbolorum, id est, specierum, et implet hierarchicam descriptionem, id est, figurationem imaginum, id est, specierum, usque ad omnem, id est, quamvis ipse Christus sit unus, in omnibus tamen speciebus quae consecrantur, vere est. Sed ex his symbolis iterum colligitur uniformiter in propriam unitatem, secundum quod ipse manet in caelo, id est, propriam unitatem numquam deserit, unificat reductos in se sacre, id est, per sacra.