BALTH. CORDERII, S. J. INTERPRETATIO.

Nobis autem, quod simplicius illis collectimque praestitum, ex divinitus traditis eloquiis, pro captu nostro divisibilium varietate multitudineque signorum donatum est,

Substantia enim hierarchiae nostrae sunt divinitus tradita oracula. Maxime vero ista oracula dicimus veneranda, quae a sacris nostris initiatoribus divino Spiritu afflatis, in Scripturis sacris librisque theologicis tradita no- cumque ab ipsis sacris viris immateriali doctrina, et minore quodammodo jam in caelesti hierarchia, et intellcctu in intellectum per medium verbum corporale quidem, immaterialius vero tamen extra scripturam duces nostri eruditi sunt.

Neque haec divini summi sacerdotes in sacrificii commune, non velatis invisibilibus, sed in symbolis sacris tradiderunt. Est enim non omnis mundus, neque omnium, ut eloquia aiunt, scientia .

Necessario igitur primi nostrae hierarchiae duces ex superessentiali deitate ipsi repleti divino dono, et in idipsum deinde praeire ex divina bonitate missi sunt. Ipsi vero copiose amantes tamquam dii, eorum qui post se sunt reductionis et deificationis, sensibilibus imaginibus supercaelestia, et varietate et multitudine connexum, et in humanis divina, et in materialibus et immaterialia, et his quae sunt secundum nos superessentialia scriptis suis et non scriptis doctrinis secundum sacras nobis tradiderunt leges, non propter immundos solum quibus nec symbola tangere fas est, sed quia et symbolica quaedam est, quod quidem dixi, proportionaliter nobisipsis, nostra hierarchia, desiderans sensibilia in eam ex eis ad invisibilia diviniorem nostram reductionem.

bis sunt : uti et illa quae ab iisdem viris sanctis subtiliori, non omnino dissita ab ordine caelesti insinuatione, de mente in mentem, mediante verbo, corporeo quidem illo, simul tamen immateriato, sine scriptione, institutores nostri sacra quadam traductione sunt edocti.

Neque vero ista divino Spiritu afflatorum sacrorum praesulum monumenta, in sacri ordinis commune bonum, propatulis intelligentiis, sed symbolis quibusdam sacris traducta sunt ; non enim quilibet sanctus, neque omnium, ut eloquia tradunt, scientia est.

Necessario igitur primi sacri ordinis nostri moderatores, supersubstantialis Dei principatus sacro ipsi munere pleni, et in posteros illud ipsum derivatum a divina bonitate missi, cum et ipsi, utpote divini, promotionem delficationemque posterorum affatim desiderarent, sensibilibus figuris supercaelestia, et quod unitate collectum est varia cum distinctione tum multitudine, nec non in humanis divina, et in materiis immateriata, atque in nostratibus rebus supersubstantialia, qua scriptis qua non scriptis institutionibus, in sacratissimis oraculis nobis tradiderunt : nec id propter profanos tantum, quibus vel ipsa signa tangere nefas sit, sed quod noster, ut dixi, sacra ordinandi ritus, cum illorum comparatus, symbolicus existat, sensibilibus signis opus habens, ad diviniorem nostri ex illis ad intelligibilia sublimationem.