EXPOSITIO TEXTUS.

B. Partitis autem, etc.

Deinde dicit, quod hoc quod renuntiat, saecularibus, significat quod ipse debet superexcellere vitam populi, sicque illud quod ab aliis licite committitur, sibi est illicitum : et ideo renuntiant quibusdam quibus alii non renuntiant, tamquam de beant se ex toto colligere in Deum, ut in hoc conformentur sacerdotali vitae, cui similior etiam est iste ordo inter alios perficiendorum ordines.

Partitis, id est, saecularibus, quae curam hominis in diversa dividunt, cum in nullo eorum anima perfectam satietatem et sufficientiam inveniat : phantasticis,. id est, non solum a malis, sed etiam ab aliis quae mala videntur abstineant, sicut dicit Apostolus, I ad Thess, v, 22 : Ab omni specie mala abstinete vos. Philosophiam, id est, sapientem mortem. Hoc autem est dupliciter, vel immorando in speculatione eorum de quibus est philophia, vel praeparando subjectum ad veritatis intelligentiam per remotionem impedimentorum, sicut dicit Is aac m libro de Diffinitionibus, quod Plato dixit, quod " philosophia est cura et taedium et sollicitudo mortis : " cum enim dixit sollicitudo mortis, voluit intelligi per solli-

citudinem, mortificationem pravorum desideriorum et carnalium voluptatum : his enim mortificatis applicatur homo ad curam mortis et veritatis, et sic sumitur hic. In scientia, id est, secundum scientiam, mandatorum divinorum, vivificam tium, quibus homo colligitur in unum, quod est Deus, Non mediae, scilicet dispositionis, id est, popularis : sunt enim medii inter immundos qui excluduntur ab inspectione et communicatione ipsorum symbolorum sacramentalium, et perfectos qui scientiam intelligibilem in symbolis contemplantur ex participatione sacramentali, et spiritualem refectionem abundanter capiunt. Altioris, scilicet dispositionis, omnium, id est, omnibus aliis perficiendis. Propter quod, scilicet propter altitudinem ordinis, multa indiscrete, id est, non philosophice facta, a media ordinatione energumenum, idest, popularium, interdicuntur, id est, prohibentur, monachis singularibus, id est, quorum professio est, ut sint singularis vitae per collectionem sui in unum quodammodo, id est, propter illum modum quo super alios sunt. Energumeni autem dicuntur ab AdminBookmark quod est in, et AdminBookmark quod est terra, quasi in terris laborantes ex melancholico humore, sicut sunt insani : sed inde transsumitur ad eos qui catechizati sunt, et nondum baptizati : hi enim adhuc interius laborant. Alia translatio, habet planius : " Propter quod et " multa sanctorum incondemnabilitcr a " medio ordine prohibentur modo omni " singularibus monachis. " Sic, id est, per abstinentiam ab his que aliis licita sunt quae animum in multa distrahunt : reformari ad vitam sacrificant : alia translatio, " sacerdotalem, " ut perficiantur in- tellectu spiritualium : veluti cognationem id est similitudinem.

Deinde dicit, quod signum crucis quo signantur, significat abstinentiam a carnalibus desideriis : dictum est in praecedenti capitulo : otium , id est, vacatiotionem.

Deinde dicit, quod per tonsuram capillorum, significatur quod animus est liber ad intuenda divina sine suppositione sensibilium figurarum : divinam enim pulchritudinem non per humanas pulchritudines contemplatur, sed simplicem et spiritualem : et sic reducitur in Dei perfectam assimilationem : capilli enim superponuntur capiti in quo est ratio et intellectus.

Formantem, id est, informantem superposite, id est, supponendo figuras velantes intellectum, quibus detineatur ne libere in spiritualia procedat. Alia translatio, " super compositis monachicis, " id est, uniformibus et singularibus.

Deinde dicit, qnod mutatio vestimentorum significat ascensum de medio gradu populi in perfectiorem vitam, sicut baptizatus mutavit vestes propter ascensum de gradu purgandorum ad medium qui est illuminandorum.

Expulsio, id est,exvitio: media, id est, populari: theogenesia, id est, divina generatione, scilicet baptismo.

Deinde dicit, quod osculum significat sanctorum virorum laetitiam, qui delectantur sibi invicem spirituali laetitia in alterius bonis. Consummatum, scilicet monachum, salutant, id est, osculantur.

6

In fine autem omnium sacerdos in divinam communionem vocat consummatum, significans sacre quoniam perfectus, si vere in monachicam pervenit et in coadunatam anagogen, non contemplator solummodo erit secundum se sacrorum, neque juxta medium ordinem in communionem veniet sacratissimorum symbolorum, sed cum divina a se participatorum sacrorum scientia altero modo supra sacram plebem in assumptionem veniet divinae communionis. Propter quod et sacerdotalibus ordinibus in sacre communicativis suis sanctificationibus, in fine sanctissimarum suarum oblationum sanctissimae Eucharistiae communio traditur a consummante eos summo sacerdote, non solum quia divinorum mysteriorum assumptio uniuscujusque hierarchicae participationis est consummatio, sed quia et ipsam communionem et divinissimam donationem proportionaliter eis secundum singulas sacrae omnes ordinationes participant, ad propriam eorum positionis anagogen et consummationem.

Sub finem denique sacerdos initiatum invitat ad praecipuam illam Dei communionem, sancte per hoc indicans, eum qui initiatus est, si vere ad monasticum illud singulare institutum pervenerit, non solum eorum quae ad ipsum pertinent sacrorum spectatorem fore, nec ea duntaxat ratione qua medius ordo ad sanctissimorum sacramentorum communionem accessurum ; verum etiam divina illorum quae percepit sacramentorum cognitione fretum, alio modo quam sanctus populus ad divinae communionis participationem promovendum. Hanc utique ob causam, sacris etiam ordinibus, sub finem eorumdem sanctissimae consecrationis, divinissimae eucharistiae communio traditur a pontifice qui illos consecravit ; non idcirco solum, quod divinorum perceptio mysteriorum sit summa quaedam cujuslibet hierarchicae participationis, verum etiam, ut omnes sacri ordines ipsius, quod communicatur divinissimi muneris pro captu suo participes exsistant, ad suae deificationis promotionem atque perfectionem.