DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

Deinde accedens, etc.

Hic ostendit quid significent ea quae per Episcopum ultimo aguntur, et primo repetit ritum : secundo signat theoriam,

ibi, Ipsa igitur, etc.

Primae partis summa patet. Salutat, omni tristitia carenti, luceque plenissimae conferri valeat ? praeterquam quod promissiones istae mente qualibet sublimiores, vel maxime ad captum nostrum accommodatis rationibus expressae earumdem tamen appellationes a reali ipsarum veritate plurimum deficiant. Siquidem Scriptura haec omnino vera est: Quoniam oculus non vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit, quae praeparavit Deus diligentibus se. Sinus autem, mea quidem sententia, sunt beatorum patriarcharum caeterorumque sanctorum divinissimae beatissimaeque quietis sedes, quae viros omnes deiformes excipiunt in sua insenescibili beatissimaque consummatione.

id est, Deuitatur, omnes praesentes, supple, osculantur caput.

Ipsa igitur, etc. Hic ostendit quid significat ipse ritus, et dividitur in partes tres. In prima ostendit ad quid sit oratio. Secundo, movet quaestionem contra determinata, et solvit, ibi (sig. 11), Dices forte utique, etc. Tertio, redit ad propositum, et complet theoriam, ibi (sig. 14), De dicta autem oratione, etc.

Circa primum ostendit ad quid sit oratio. Secundo, exponit quoddam quod in oratione dictum est, ibi, Sinus autem

sunt, etc.

Primo ergo dicit, quod Episcopus in oratione precatur Deum, quod dimittat illi mortuo peccata quae humana fragilitate contraxit, et quod constituat eum in luce et regione viventium, in sinibus Abraham, Isaac, et Jacob, in loco unde aufugit dolor et tristitia : et per lucem et regionem viventium, significans praemia quae retribuuntur sanctis, quae significantur iis quae apud nos sunt maxime : quamvis nihil horum quae sunt apud nos, proportionetur illis bonis.

Per humanam infirmitatem, scilicet vel per ignorantiam, vel per subreptionem contigerunt propter multas concupiscentias impugnantes nos. Ut arbitror : non propter dubietatem dicitur, sed propter imperfectam expositionem. Laetitiae, quae erit in patria : componderatum, id est, proportionatum, etsi promissiones factae sanctis altiores omni animo humano, quantum ad cognitionem et desiderium, significatae significativis , id est, similitudinibus rerum, maximis nostris proportionibus, quae sunt maximae

quoad nos scilicet, sic, dico, et etiam habent nominationes relictas, id est, deficientes, ab activa veritate eorum, id est, ab his quae secundum veritatem efficiunt in nobis : totum interrogative, quasi dicat, quamvis nominentur his quae sunt optima apud nos, adhuc tamen secundum veritatem excedunt tales similitudines et talia nomina, Eloquium, id est, I ad Cor. ii, 9, et Isaiae, lxiv, 4.

Deinde exponit quid dicatur sinus Abraham, et de quo dicantur beatae quietes in quibus omnes sancti recipiuntur ad ineffabilem perfectionem Patriarcharum, quibus specialiter promissiones factae sunt, omnes deiformes, id est, omnes sanctos, consummationem, id est, perfectionem, scilicet beatitudinem.

11