EXPOSITIO TEXTUS.

Ipse vero cum laetitia, etc.

Hic ponit ea quae operatur Episcopus postquam repraesentatur sibi baptizandus, et sunt decem et octo, quorum primum est gratiarum actio pro bona voluntate ejus.

Dicit ergo : Ipse vero, scilicet Episcopus ex ambobus viris, scilicet ducente et ducto, ut diximus, recipiens ductum cum laetitia, tamquam ovem portans in humeris, quae perierat. Hoc sumptum est de Isa. xl, II, ubi sic dicitur : Sicut pastor gregem suum pascet, etc. Vel melius Luc. xv, 5, de ove perdita, quam cum invenit pastor, portat in humeris suis gaudens. Ipse, dico, primum quidem per eucharistias, id. est, bonas gratiarum actiones, intellectuales, quia licet per vocem corporalem exprimat, sunt tamen de rebus intellectualibus : nec dicuntur hic intellectualia, et separata a

Tum ipsum, juxta instructionem fideiussoris, infidelitatem pristinam, verique boni ignorationem, nec non vitae spiritalis privationem detestantem, atque sancta ejus intercessione Dei divinorumque compotem fieri postulantem, praemonet, integre illi ad Deum accedendum esse, utpote pror- sus perfectum et immaculatum :

materia. Ei etiam per corporalem adorationem laudat unum benignum principium, scilicet Deum, ex quo vocata vocantur et salvata salvantur. Ad Rom. viii, 30 : Quos vocavit, hos et justificavit.

Secundo congregans Episcopus omnem sacram dispositionem, id est, ordinem, hoc est, totum clerum in sacrum chorum in cooperatione quidem, id est, ut cooperentur, et confestivitate salutis viri, id est, ut gaudeant saluti baptizandi, quoque, id est, etiam in eucharistia divinae bonitatis, id est, ut gratias agant Deo, psallit hymnum, id est, laudem divinam cum cantico, incumbentem eloquiis, id est qui innititur sacrae Scripturae, tractum ex ea, non solum ex psalmis, ut dicit Commentator : et haec, cum omnibus plenitudinibus Ecclesiae, id est, cum toto clero.

Et post haec tertio salutans, id est, osculans, divinam mensam, id est, altare, accedit ad virum baptizandum advenientem, et interrogat eum quid volens venit : eo vero scilicet baptizato religiose accusante incredulitatem priorem et ignorantiam veri boni, scilicet Dei, juxta traditionem anadochi, et sic docuit eum ductor suus, et etiam accusando praeteritam desidiam, id est, pigritiam, a divina vita, que pro et Episcopo dignante consequi ipsum baptizandum Deum per unionem ad ipsum et divina dona, quibus uniatur per suam sacram medietatem, id est, operationem sui sacrificii, quo medius inter Deum et homines constituitur. Qui, dico, accusat se, rogans ut Episcopus dignetur admittere eum. ad divina sacramenta, eo dico, sic accusante, Episcopus quidem testatur universalem propitiationem, id est, emendationem a peccatis secundum totam animam, sic quod nulla peccati macula remaneat: vel iterum secundum corpus et animam, et universaliter : quia quantum est ex parte propitiantis, ad omnes se extendit, licet non omnes recipiant : hanc, dico, fore profuturam ipsi, scilicet baptizando, tamquam quae est a Deo perfectissimo et immaculato : propter quod universaliter abstergit peccati maculas.