EXPOSITIO TEXTUS.

D. Et tunc aquam, etc.

Deinde dicit : Et tunc Episcopus, postquam venit ad aquam (duodecimo) sanctificans aquam sacris invocationibus, id est, invocationibus vel exorcismis, et perficiens illam, scilicet aquam, sanctissimis tribus effusionibus Chrismatis cruciformibus, id est, in modum crucis ter infundens et perficiens, etiam sanctissimis immissionibus Chrismatis, ut conservet a putredine peccati, propter balsamum quod corpora a putredine conservat, et consonans sacrum melodema, id est, Psalmum inspirationis Prophetarum acceptabilium numero aequali, scilicet tribus effusionibus, id est, cantat tres Psalmos in quibus fit mentio de baptismo, ut est ille, " Vox Domini super aquas . " .

Sic, dico, sanctificata aqua, jubet (tertiodecimo) afferri ad se virum baptizandum, et tunc quodam sacerdote praedicante, id est, nominante vel legente ipsum baptizandum et anadochum ejus, ex descriptione, id est, ex libro in quo prius

eos scripserat : ipse quidem, scilicet baptizandus, ducitur a sacerdotibus ad aquam jam sanctificatam, ad manum summi sacerdotis, id est, Episcopi : et sic postquam baptizandus est manuductus ad eum, scilicet Episcopum (quartodecimo) ipse summus sacerdos stans desuper, id est, in eminentiori loco, et iterum sacerdotibus reclamantibus ad summum sacerdotem, qui est juxta aquam, nomen perficiendi, id est, baptizandi : ipse dico, summus sacerdos, id est, Episcopus (quintodecimo) baptizat ipsum ter, ibi, tribus immissionibus et demersionibus perficiendi, id est, ter immergendo et extrahendo, qui et hoc facit invocans trinam substantiam, id est, personam divinae beatitudinis, dicens : "Ego " te baptizo in nomine Patris et Filii et " Spiritus sancti. " Sacerdotes autem accipientes eum jam baptizatum de manu Episcopi (sextodecimo) porrigunt eum et anadocho et duci accessionis, id est, primo qui conduxit eum in accedendo, ut instruatur ab ipso de rudimentis fidei: et tunc (decimoseptimo) sacerdotes eum ipso anadocho accipientes vestimenta alba, quae sunt perficiendorum, id est, baptizatorum, reducunt iterum, scilicet baptizatum adunatum, id est, assimilatum, ad summum sacerdotem, qui similiter albo erat indutus.

Ipse vero (decimooctavo) signans virum

deificaniissimo unguento, id est, confirmans eum Chrismate quo adulti statim confirmantur postbaptismum, manifestat eum de caetero esse participem sacrae perfectissimae Eucharistiae, id est, licere sibi sumere corpus et sanguinem Christi: Episcopus autem perficiens haec, id est, completis his, iterum extenditur ad contemplationem primorum, id est, eorum quae supra se sunt divinorum, rediens ad altare : extenditur, dico, ab ipsa processione in sequentia, id est, postquam operatus est in eos qui post ipsum sunt, baptizando et praedicando, ex quibus redit in prima, id est, ad hoc ut significet, quod ipse per nullum, tempus aut modum sit conversaturus, vel conversurus, in quo-

dam alieno opere praeter propria, id est, divina opera, quae sibi facta sunt propria per officium, sed quod sit transordinandus proficiendo a divinis in magis divina attendens, id est, cum tota cordis affectione et semper proficiens, et hoc divino Spiritu, id est, virtute Spiritus sancti.

8