EXPOSITIO TEXTUS.

Littera sic exponitur : Ergo ex quo per dilectiones et actiones divinorum mandatorum est nostra perfectio, traditio nostrae regenerationis,qua. scilicet regeneramur in esse spirituali, prius generati in esse naturae, scilicet baptismus : regenerationis, dico, sacrae quantum ad esse in quo generat, et divinissimae quantum a quo est generatio, est quoddam principium sacrae actionis sanctissimorum mandatorum sive praeceptorum. Principium, dico, formans nostros auimales habitus, scilicet naturales rationes et alias vires, quae nesciunt de se accipere in materialibus nisi materialia, ad opportunitatem et humilitatem susceptivam aliorum divinorum eloquiorum et aliarum sacrarum actionum, quae consequuntur baptisma, et faciens iter nostrum, infundendo habitum inclinantem et ducentem

ad anagogen, id est, sursum ductionem supercaelestis quietis, spiritualium scilicet, quae sine motu sunt, et hoc per contemplationem et desiderium. Alia translatio planior est, quae sic habet : " Igitur " quod est principium venerandissimo-" rura praeceptorum? (interrogative) quod " ad aliarum sanctarum locutionum et " sanctificationum susceptionem opportu-" nissime format nostros animales habi-" tus, quod ad supercaelestis finis sursum " actionem nos conducit, sanctam et di-" vinissimam nostram regenerationem " nobis tradet. " Et summa eadem est, et expositio patet per praedicta.

Ut enim communis, etc. Hic probat per auctoritatem quod sit principium, dicens : Enim, id est, quia magister noster communis, scilicet Ierotheus, qui utriusque magister fuit,vel"inclytus " secundum aliam litteram, ait, principalissima, id est, prima processio nostra ad sacram operationem divinorum mandatorum, quae est ex Deo tamquam principio primo influente : quae, Deo, divinaque dilectione, quasi forma universaliter manente, scilicet baptismus : et hoc dictum est in quantum ex ea est prima facultas operandi spiritualiter : quae iterum est ineffabilissima, non ex parte recipientium, sed ex parte Dei influentis, creatio, quia non praesupponit aliquid aliud in esse gratiae : et talis factio dicitur creatio, propter quod dicitur quod esse quod est primum, est per creationem, bonum per informationem : essendi nos divinitus, id est, qua causatur in esse divino : idem enim in spiritualibus est principium essendi et operandi, sicut etiam in na tura. Hoc, dico, est quidam primordialis motus noster in divina secundum intellectum nostrum. Alia translatio sic habet : " Primus motus dilectio Dei est, sanctae " vero dilectionis quae est ad sanctam " operationem divinorum praeceptorum " principalissimus processus est essendi " nos divine ineffabilissima dispensa-" tio. " Et planum est : et hoc sic probat.

Enim, id est, quia si divina generatio est causa divinitus esse, id est, quod aliquis sit in esse divino, ille qui neque habeat subsistere, id est, esse divinitus, scilicet secundum divinum esse gratiae, nequaquam aliquando quid noverit, id est, sciet, de numero traditorum a Deo : quia quod non est, non potest scire : et hoc dicitur quantum ad operationem baptismi, quae est formare animales habitus nostros : neque quidem operatus sit aliquid divinum : quia quod non est, non operatur : et hoc dicitur quantum ad omnem operationem quae est principium mandatorum sacrae actionis. Et ita patet, quod baptismus qui est creatio essendi divinitus, est primus motus in divina et principium eorum quae dicta sunt.

Aut numquid, etc. Hic probat idem per inconveniens, a simili rationibus naturalibus, scilicet quod aliquis non habens divinum esse, non operetur vel patiatur aliquid divinum : quia tunc aliquid operabitur et patietur non secundum quod natus est ex suo modo essendi : et hujus contrarium patet in omnibus, quia homines non patiuntur neque operantur nisi humana.

Littera sic construitur : Aut numquid, id est, an non, debet enim responderi ad an non, cum tamen ad numquid responderi deberet negative, an non, dico, nos habemus hoc humanum, id est, in ratione humana apparens, scilicet quod primum oportet subsistere, id est, habere esse, deinde operari secundum nos, id est, in rebus quae apparent apud nos, quomodo, id est, sicut non existentis, (more Graecorum qui carent ablativis, pro quibus solent ponere genitivos) neque motum, id est, operationem, vel passionem,neque subsistentiam, id est essentiam (alia enim littera habet essentiam) habentis, id est, habente, existens, id est, existenter, operantis, id est, operante, aut patientis, id est, patiente illud solummodo quod est de numero eorum inquibus natum est, id est, quod suae naturae competit, sicut actiones convenientes suae speciei. Quasi diceret : Nonne hoc est rationale, quod aliquis prius habeat esse et postea operari, cum non ens non habeat motum, sicut neque essentiam : et quod non est, non habet operationem nisi secundum sui esse ? Quasi diceret : sic : et ita sicut non ens non potest operari operationem hujus, sic quod non habet esse divinum, non potest operari operationes divinas. Alia translatio sic habet : " Sicut quod nullo " modo est, neque motum, sed neque " essentiam habet : illud vero quod ali-" quo modo est, illa solum operatur aut " patitur in quibus esse natum est. " Sed hoc quidem apertum est, scilicet baptismum esse principium aptum, ut aestimo : deinde autem nos inspiciemus symbola divinae generationis, id est, quae sunt in baptismo. Et nullus imperfectus, id est, immundus veniat in contemplationem, id est, ad contemplandum spiritualia latentia sub symbolis, quae ego reserabo. Etenim non est non periculosum intueri solares fulgores infirmis pupillis, quia obcaecantur : nec similiter est innocuum, sed valde nocivum praesumptuose audere, id est, ingerere se his quae sunt supra nos, id est, supra capacitatem intellectus nostri, quia non capientes, sumimus materiam errandi. Siquidem, id. est, certe, vera, id est, justa est hierarchia, id est, sacra dispositio juxta legem hierarchicam : vel verum est hoc secundum legis dictum. Hierarchia, dico subvertens, id est, percutiens lepra, Oziam quidem, quia sacra tractavit : ingressus enim templum Domini voluit adolere incensum super altare thymiamatis, quod non erat sui officii, sed filiorum Aaron. Et subvertens Core, Dathan et Abiron, quia supra se sacris se ingerebant, convenientibus Moysi et Aaron : unde murmuraverunt contra eos, dicentes, cur elevarentur supra populum Domini, volentes ipsi superiorum officia usurpare : et ideo aperiens terra os

suum devoravit eos. ut dicitur Num. XVI, 31 et seq. Et subvertens Nadab et Abiud, quia profane, id est, illicite abusi sunt propriis officiis, offerentes Domino ignem alienum, cum tamen non eorum esset officium offerre Domino : et ideo ignis egressus a Domino devoravit eos, ut dicitur Levit. X, 2. Et similiter subvertuntur in praesenti per infidelitatem, et in futuro per aeternam mortem, qui in ea quae supra se sunt, praesumunt : propter quod non omnes ad contemplationem dicendorum signorum venire debent.

3