BALTH. CORDERII, S. J. INTERPRETATIO.

Infinitae quidem facies eorum multique pedes significant, ut opinor, vim proprietatemque eorum qua multas divinas cernunt illustrationes, bono-

motus, etmultivii divinorum bonorum intelligibilium. Alarum autem, ut eloquia aiunt, expansam positionem, non numerum sanctum indicare arbitror secundum quod visum est aliis, sed quia circa Deum ipsius excellentissimae essentiae ordinis, anagogica et absoluta perfectissime sunt, et supermundana prima et media et extrema intellectualium sui et deiformium virtutum. Inde eloquiorum sacratissima sapientia alarum duplicationem sancte describens, circa facies et media et pedes eorum imponit alas, universaliter volabile eorum insinuans largissimum in id quod vere est anagogicae virtutis.

Si autem facies et pedes tegunt, et solis volant mediis alis, intellige sacre, quia tantum exaltatus cxcellentissimarum essentiarum ordo, timidus est circa intelligentiarum ejus altiora et profundiora, et mediis alis in commensuratione ad divinam visionem exaltatur, divinis jugis supponens propriam vitam, et ab ipsis sancte directus ad suimet cognitionem.

Quod autem eloquiis dictum est, veluti, clamabat alter ad alterum, istud aestimo declarare quod deividis suis intelligentiis sibi invicem copiose tradunt. Et haec sacra dignum judicamus memoria, quomodo eloquiorum Hebraea vox, juxta intelligibilem nominationem, vocat sanctissimas Seraphin essentias, ex hoc quod sunt igneae et superferventes secundum divinam et immobilem vitam, ex ipsa secundum divinam et immutabilem vitam perflagrantia.

Si ergo, ut qui Hebraeorum sunt interpretantes aiunt, divinissimi Sera-

ruraque divinorum intelligentiam, quae sempiterno motu cietur, multaque peragrat ; senas autem alas, quas Eloquia commemorant, non existimo sacrum numerum denotare, ut quibusdam placuit, sed ipsas virtutes supremae illius quae circa Deum versatur essentiae seu distinctionis, primas, medias, et extremas, esse plane spiritales ac deiformes, superna petere, penitusque liberas exsistere ac supramundiales, Hanc ob causam sacratissima Scripturae sapientia, dum alarum figuram depingit, ad eorum facies, mediaque corpora, ac pedes pennas adhibet, ut insinuet eas penitus elatas esse, atque omni vi ad id quod veraciter exsistit sursum ferri.

Quod si facies pedesque obtegunt, mediisque tantum alis volant, intellige tam praestantem summarum naturarum ordinem revereri ea quae altiora profundioraque sunt, quam ut intelligendo assequi possint, mediisque alis moderate ad Dei contemplationem evehi, dum et divinis lancibus vitam suam subjicit, et ab iis sancte ad sui notitiam promovetur.

Quod autem Scriptura dicat, Clamabat alter ad alterum, hoc existimo significare, quod divinarum suarum visionum et intelligentiarum participationem sine invidia sibi mutuo communicent. Quin etiam hoc memoratu dignum, quod in sacris Litteris sanctissimae illae naturae perquam significanter Hebraica voce Seraphim appellentur, quod nimirum per divinam semperque mobilem vitam suam ignescant, et supra modum ferveant.

Si igitur, ut Hebraicorum nominum interpretes affirmant, divinissimi illi

phin ardentes et calefacientes a Theologia nominati sunt, manifestatlvo substantialis eorum habitus nomine, divinique unguenti, juxta symbolicam imaginum descriptionem motivas habentes virtutes, in manifestationem ipsius et efficaciorum vaporum distributionem evocantes. Ipsa enim super intellectum suaveolens essentia, ab ignitis et purgatissimis mentibus in notitiam moveri amat, et divinissimas suas inspirationes in ditissimis distributionibus donat, sic se supermundane evocantibus.