DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

Quaedam igitur Angelorum, etc.

Hic incipit determinare de Ecclesiastica hierarchia in communi, et dividitur in partes duas. In prima monet in quo convenit et differt cum Angelica hierarchia. In secunda determinat de Ecclesiastica secundum ea quae sunt propria sibi, ibi (g 4 circa finem), Nunc vero nostram, etc.

Prima dividitur in duas. In prima ostendit quid sit commune hierarchiae an-

rum ordinem concelebravimus. Illud tamen dicere necesse est, quomodo cum ille, tum omnis qui modo a nobis depraedicatur sacer ordo, unam habeat eamdemque in omni sacra sua functione virtutem, ut et ipsemet sacri ordinis antistes, pro sui status, dignitatis ordinis ratione, divinis initietur ac Deo uniatur, subditosque suos, pro cujusque dignitate, afflatae sibi divinitus sacrae deificationis participes reddat ; sic ut subditi superiores quidem sequantur, ita tamen ut et ipsi simul inferiores ad anteriora promoveant, qui jam provecti aliis etiam pro virili ducatum praestent, atque hac divina sacraque ordinis consensione, pro modulo quisque suo, vere essentia sua.pulchri, sapientis ac boni particeps existat.

gelicae et humanae. In secunda ostendit in quo differant, ibi, (sig. 4), Sed ipsae quidem, etc.

Circa primum ponit in quibus sit Angelica hierarchia. Secundo ostendit quid sibi sit commune cum humana, ibi. Tantum tamen dicere necessarium, etc.

Littera sic legatur : Diximus, quod iste significantius illucet essentiis supra nos et complicat etiam nostras alteritates. Igitur quaedam hierarchia, scilicet superior est Angelorum et Archangelorum et Principatuum supermundialium, qui sunt tres ordines infimae hierarchiae in Angelis : et Potestatum, Virtutumque et Dominationum, quantum ad mediam vet divinorum Thronorum aut essentiarum aequip alentium Thronis, secundum potestatem hierarchiae, quamvis sint superiores ordine, quas scilicet essentias Theologia, id est, sacra Scriptura, tradit esse attente, secundum quod in Deo ex toto colliguntur, et semper, secundum quod ab eo non deflectunt, circa Deum, secundum contemplationem, et post Deum, secundum naturae dignitatem, ut dictum est cap, VII et XIII Caelestis hierarchiae.

Theologia dico, nominans eas, scilicet essentias voce Hebraeorum Cherubin et Seraphin, et hoc dictum est, quantum ad tres ordines primae hierarchiae, consequens haec nomina, invenies in eis, ornatum earum, scilicet dictorum ordinum, id est, dona quibus ornantur, et secundos ordines hierarchiarum, quantum ad gradus in quibus ex dictis collocantur, et divisiones, quantum ad differentiam unius ab alia. Haec dico, invenies, nobis laudantibus, id est, per modum laudis tractantibus hierarchiam, juxta eas, id est, secundum quod est in praedictis essentiis, quidem, id est, certe, non condigne eis, autem, id est, sed ut possibile fuit nobis, et ut Theologia introduxit in sacratissimis Scripturis : quia ut cap. VII Caelestis hierarchiae dicitur, " non est dicendum ali-" quid de eis nisi quod sacra Scriptura " tradidit. " Tamen quamvis haec exposita sint a nobis in alio libro 0), ad praesens tantum est necessarium dicere, ut accipiatur in quo convenit cum Ecclesiastica hierarchia, de qua est praesens interpretatio, scilicet quomodo et illa hierarchia, scilicet caelestis, quae est supra nos, et omnis hierarchia nunc, id est, in statu viae laudans Deum, scilicet Ecclesiastica hierarchia habet per omnem virtutem, id est, potestatem cujusque hierarchiae, unam et eamdem actionem hierarchicam, quia habet hanc actionem : ipsumque summum sacerdotem, id est, qui supra alios collocatur sacra dans, sive sit Angelus, sive homo, et deificari quantum ad similitudinem divinorum donorum, et tradere subjectis, id est, inferioribus, divina dona, unicuique secundum suam dignitatem, et haec facta deificatione sacra, id est, assimilatione ad Deum, ei, scilicet summo sacerdoti divinitus, id est, a Deo, quia primi recipientes a Deo effundunt in subditos, et hoc fit, quomodo, id est, per modum quo, essentia, id est,

natura, et analogia quantum ad proportionem hierarchiae, et ordo juxta eum, scilicet summum sacerdotem, in quo ipse Christus est, habet perfici secundum divina : aliter enim perficitur natura humana et angelica, et aliter Angeli qui sunt in diversis hierarchiis, et aliter in eadem hierarchia qui sunt in diversis ordinibus : quia patet in omni hierarchia ipsos quidem subditos sequi meliores, id est, superiores per participationem donorum ipsorum, et hoc quantum ad similitudinem doni : vero, id est, sed quantum ad consortium potestatis, extendere, id est, reducere minores, id est, inferiores per se, non in se, sed in ea quae ante sunt: autem, id est, sed quosdam, scilicet illos majores, et praeesse aliis, et ducere alios, quantum possibile est eis, et per hanc quam diximus divinam harmoniam, id est, proportionem divinorum, quantum ad virtutem et ad linem, hierarchicam, quantum ad ipsum ordinem, participare juxta virtutem suam bonum, scilicet Deum, qui est vere subsistens, quantum in se est a nullo dependens, et sapiens, secundum quod est finis intellectus, est enim sapientia per causas altissimas, et optimum, secundum quod est finis affectus habens in se omne delectabile.