BALTH. CORDERIl, S. J. INTERPRETATIO.

III. Contemplatio,

Ipsamet quidem introductoria perfectivae hujus consecrationis anagoge per ea quae divino illo unguento consecrantur ut opinor, insinuat, viris sanctis obvelandam esse mentis sanctitatem atque fragrantiam : cum divinitus viri sancti iubeantur, non ad vanam gloriam apparentes arcani Dei pulchras ac fragrantes habere similitudines. Siquidem arcana Dei decora, quorum suavitas intellectum superat, prorsus sunt intemerata, solisque viris spiritalibus spiritaliter apparent, quod mum suave olentes pulchritudines, et invisibiliter ostenduntur solummodo,

C. Intellectualibus conformes habere volentes per virtutem in animabus incorruptibiles Imagines. Quae enim imago Deum Imitatur, ad Illam Invisibilem et bene olentem adspiciens formam, sic seipsam figurat et fingit ad formissimam Imitationem. Et sicut in sensibilibus Imaginibus semper ad primam exemplarem speciem scriptor inflexibiliter intendit,

D. Ad nullum aliud visibilium retractus, aut secundum quid partitus, sed ipsum illum qui est describendus, si justum dicere, effingit, et ostendit alterutrum in alterutro praeter essentiae differentiam : sic mundis in animo describit ipsa ad bene olentem et occultam formam intenta et inflexibilis contemplatio, non errans deiformissimorum phantasma. Juste igitur ad superessentialiter suave olentem et Invisibilem pulchritudinem ad Deum conversi, intellectuale suum inconversibiliter specificantes, nullam agunt in se Deum imitantium virtutum, in adspiciendis, juxta eloquium, hominibus, sed sancte inspiciunt tamquam in imagine divino chrismati, ab Ecclesia sacratissima circumvelata. Propter quod et ipsi secundum virtutem, sanctum et deiformissimum intus Deum imitantis Deumque describentis animi sacre circumvelantes, ad solam respiciunt archiformem intelligentiam : neque enim contemplatores tantum non sunt dissimilium, sed neque ipsi ad illorum trahuntur visionem : sibimetque consequenter neque visibilium decores bonorum et justorum, sed eorum quae sunt vere, amant : nec gloriam vident a multitudine irrationabiliter beatificatam, sed bonum vel malum in seipso divina imitatione judicantes, agalmata in animabus nostris exigant habere sibi conformes per virtutem et incorruptibiles imagines. Incircumscriptum enim illud virtutis deiformis simulacrum rite Imitandum est, ut spiritalis ac fragrans ipsum referat pulchritudo, seque formet et effingat ad pulcherrimam ejus imitationem. Et sicut in imaginibus sensibilibus, si pictor ad primaevam speciem constanter Intendat, nulla re alia visibili distractus, neque secundum quidpiam divisus, Illum Ipsum qui depingendus est (si ita dicere liceat) quodammodo replicabit, atque ipsammet veritatem in similitudinem et archetypum in imagine exprimet, alterumque in altero citra substantiae differentiam referet : sic honesti amantibus In mente pictoribus, suaveolentis et arcanae pulchritudinis intenta constansque contemplatio infallibilem indet maximeque deiformem Imaginationem. Merito Itaque divini pictores, quando mentem suam ad supraessentialem illam fragrantem spiritalemque pulchritudinem constanter efformant, nullam virtutem earum quae iis insunt agunt, ut ab hominibus, uti scriptum est, videantur : sed sancte in unguento divino, velut in imagine, sacratissima quaeque Ecclesiae mysteria velata contemplantur: atque adeo quidquid in virtute sacrum ac maxime deiforme est intra mentem suam, quae ad imaginem et similitudinem Dei facta est, recondentes, ad primaevam dumtaxat speciem atque intelligentiam intuentur ; neque enim solum dissimilia non vident, sed ne ad eorum quidem adspectum pertrahuntur. Quamobrem, sicut eos decet, non ea quae temere videntur, sed quae vere justa sunt ac bona diligunt ; neque istam spectant gloriam, quae sine ratione vulgo passim beata praedicatur, sed imitatione Dei bonum malumve per se judicantes, divina quaedam simulacra fiunt istius fragrantiae divinae, quae vere bonum in se odorem continens, ad illud, quod

divina divinissimae sunt bene olentiae, quae ex seipsa verum bene olax habens, ad multis dissimiliter opinabile non convertitur, suis veris pulchritudinibus unum formans, quod est sine simulatione.