DIVISIO ET EXPOSITIO TEXTUS.

Divinae autem bonitatis, etc.

Hic ponit restaurationem per Jesum Christum, et primo dicit, quod reparata est nostra natura ; secundo, modum quo reparata est, ibi, Apostaticae quidem, etc.

Dicit ergo primo, quod bonitas divina non induravit nobis, sed per se operata est, non per Angelos vel quamcumque naturam, salutem : accepit enim vere nostram naturam absque peccato, permanens

adversum nos habebat, juxta traditionem arcanam, profligato, non viribus ceu praevalens, sed, secundum mysticum eloquium, in judicio et justitia. Nostrum vero statum e diverso clementer immutavit ; nam mentis quidem nostrae obscuritatem beato divinoque lumine replevit, deformitatemque nostram deiformibus ornamentis illustravit ; animi autem domicilium cum perfecta salute essentiae naturaeque nostrae, quae ferme collapsa erat et conciderat, foedissimis quibusque passionibus atque inquinamentis noxiis liberavit, commonstrata nobis supermundiali anagoge, ac divinae vitae norma, per quam ad sacras ejus similitudines, in quantum fieri potest, evehamur.

in natura immutatus, communicavit nobis et se et sua bona, sicut cantatur: " Procedens homo sine semine, largitus " est nobis suam deitatem. " Humanitas, id est, benignitas, providentiam non induravit, sic quod non haberet curam de salute nostra, in veritate, non phantastice, omnium sine peccato, et animae et corporis et paenalitatum, inconfuso, id est, incommixto, tamquam congeneratis vel congenitis, sicut his qui de genere ejus sumus, ex quo naturam nostram assumpsit.

Apostaticae autem, etc. Hic ostendit quomodo naturam nostram reparavit ; quia scilicet destruxit potestatem diaboli, qua nos opprimebat, non per virtutem, sed per justitiam : et sic omne quod in nobis corruptum erat, reparavit, reducens in contraria bona, quia obcaenitatem nostram reparavit in lucem deiformem et pulchritudinem, et animam nostram mundavit a maculis peccati, et ostendit renovationem nostram qua re- novari debemus, et perfectionem per assimilationem ad ipsum.

Apostaticae multitudinis, etc. id est, diabolicae, sicut secreta traditio habet. Ad Coloss. II, 15 : Exspolians principatus, et potestates, etc. : per virtutem, id. est, per violentiam.

Traditum eloquium. Jerem. XXII, 3 : Faciet judicium et justitiam in terra , ad esse contrarium nostrae corruptioni, diviti, id est, copioso lumine, quod est medium cognoscendi, informe, id est, non formatum pulchritudinibus quan-

tum ad ipsa signata : animae habitaculum, id est, quae est habitaculum Spiritus sancti quantum ad effectum, in perfectissima, id est, secundum perfectissimam.

Essentiae nostrae tantum decidentis : quia per se cadere potest, sed non resurgere, sicut dicitur in Psal. lxxvii, 39 : Vadens, et non rediens.Supermundanam, id est, supermundana virtute, perfectam in ipsis, id est, secundum ipsas, ad eam, scilicet divinam bonitatem.

25

Divina vero imitatio quomodo aliter nobis ingenita sit nisi sacratissimarum divinarum actionum memoria renovata, semper hierarchicis et sacris orationibus et sacrificationibus : hoc vero facimus, ut eloquia aiunt, in ejus recordationem . Inde divinus summus sacerdos ad divinum altare stans, laudat dictas sacras actiones et divinas Jesu divinissimae nostrae providentiae,

Enimvero quomodo nobis divina ista imitatio aliter obveniat, nisi tam praestantium memoria beneficiorum Dei sacerdotalibus praedicationibus atque mysteriis jugiter innovetur? Hoc itaque facimus, ut eloquia jubent, in ejus commemorationem. Quapropter divinus quoque praesul sacris altaribus assistens sancta divinaque Jesu opera collaudat, quae ex divinissima nostri quas in salutem generis nostri beneplacito sanctissimi Patris in Spiritu sancto, secundum eloquium, consummavit.