EXPOSITIO TEXTUS.

Divina vero imitatio, etc. Hic aptat ad propositum.

providentia in salutem generis humani, sanctissimi Patris beneplacito, in Spiritu sancto, ut eloquia testantur,

consummavit.

Dicit ergo, quod divina operata ad salutem non possunt nobis melius ad memoriam revocari, nisi per operationes et sacrificia : et ideo sacerdos stans ante altare cum laude memorat actionem Christi ex voluntate Patris et cooperatione Spiritus sancti, et reparationem nostram.

Divina imitatio, id est, quod ipsum semper imitemur, ingenita, id est, per consuetudinem quae naturalis nobis facta est.

Providentiae nostrae, id est, de nobis, secundum eloquium , etc,

26

Laudans autem et cultum earum et invisibilem contemplationem intel lectualibus oculis inspiciens, in symbolicam earum sacrificationem venit, et hoc Deo tradente. Unde et reverenter simul et hierarchice post divinarum actionum laudes mirabiles pro ipsa supra se actione mirabili apologiam facit, primum sacre ad ipsum reboans, Tu dixisti, Hoc facite in meam recordationem .

Porro veneranda spiritalique mysteriorum contemplatione, quam spiritalibus oculis conspexit, collaudata, ad eorumdem sacrosanctam ex divino instituto procedit consecrationem ; quocirca reverenter simul, et ut pontificem decet, post sacras illas divinorum operum laudes, de sacrificio dignitatem suam superante se purgat, ad Christum prius exclamando : Tu dixisti : Hoc facite in meam commemorationem.